Karol Marks. Brzmi ciężko, nie? Po co człowieku to czytasz? Marksa? - można się spodziewać wyrazów szczerego zniesmaczenia wielu osób, które tylko usłyszą nazwisko filozofa-ekonomisty. Nie mamy tutaj pomnika dla Stalina ani mauzoleum Lenina, którymi kojarzy się Marks. W książce tej widzę ścieranie się dwóch stanowisk - przekonań Marksa i Engelsa kontra wizji władz partii, która przerodzi się później w dzisiejszą SPD. Głównie wytykane są błędy w programie, uznawanym przez autora jako zbyt zachowawczy, bliski ideałom liberałów, populistyczny. Prawda: widać, że mamy przedstawioną przez Marksa charakterystyczną mu wizję świata, ale ja zauważam tu tło polityczne. Czytało się różnie - raz ciężej, gdy było dane stwierdzenie, które było według mnie napisane sucho-ekonomicznym językiem (który później przejdzie w komunistyczną nowomowę, gdy go przekrzywią w XX wieku, co nie?),musiałem czytać dwa razy, by zrozumieć, ale czytam poezję, więc potrafię. Ale czasem: było prosto, dało się ogarnąć. Marks nie taki straszny jak mówią. A mówią różnie. Widzę po sobie, że krótkie utwory tego filozofa są dla mnie znośne, dość przyjemne do czytania, mimo że nie jestem filozofem, ekonomistą, historykiem. Przeżyłem, trzeba stawiać sobie wyzwania.

Karol Marks. Brzmi ciężko, nie? Po co człowieku to czytasz? Marksa? - można się spodziewać wyrazów szczerego zniesmaczenia wielu osób, które tylko usłyszą nazwisko filozofa-ekonomisty. Nie mamy tutaj pomnika dla Stalina ani mauzoleum Lenina, którymi kojarzy się Marks. W książce tej widzę ścieranie się dwóch stanowisk - przekonań Marksa i Engelsa kontra wizji władz partii,...