„Nie oczekujcie na Sąd ostateczny
On odbywa się co dzień”
Albert Camus

Tymi słowami rozpoczyna się ta powieść i te słowa właśnie wiele o niej mówią. Bo bohaterom trzech opowiadań – nowel, składających się na całość, przychodzi zmagać się z sytuacjami skrajnymi, granicznymi, z rzeczami ostatecznymi, z okrutnym losem, który nie rozpieszcza a wręcz niszczy i boleśnie doświadcza.

Grażyna jest bohaterką opowiadania „Sprawy niedokończone”. Pani mecenas specjalizująca się w rozwodach jest kobietą surową i oschłą, twardo stąpającą po ziemi i bezwzględną dla swoich przeciwników. Zimna profesjonalistka, która nie zawaha się przed użyciem argumentów przykrych, byle by tylko wygrać bo jak sama twierdzi:
„Liczy się tylko wygrana, a nie ołtarze, na których upamiętnia się pogrzebane racje.”
Straciła kontakt z synem, po tym, jak zapłaciła za aborcję jego dziewczynie a która potem popełniła samobójstwo...

http://miedzystronami.blox.pl/2011/02/Moj-prywatny-sa-ostateczny-Daniel-Koziarski.html
...
Te trzy historie mocno oddziałują na czytelnika, wywołują wiele emocji, poruszają, a przy tym są do bólu realne, prawdziwe, szare jak otaczająca nas rzeczywistość. Bez upiększeń, bez ozdób widzimy prawdę o człowieku.
Sprawy trudne i kontrowersyjne, mroczne i bolesne – nieczęsto się to znajduje na polskim rynku i to wszystko razem w tak dobrej powieści.

„Nie oczekujcie na Sąd ostateczny
On odbywa się co dzień”
Albert Camus

Tymi słowami rozpoczyna się ta powieść i te słowa właśnie wiele o niej mówią. Bo bohaterom trzech opowiadań – nowel, składających się na całość, przychodzi zmagać się z sytuacjami skrajnymi, granicznymi, z rzeczami ostatecznymi, z okrutnym losem, który nie rozpieszcza a wręcz niszczy i boleśnie...