„Agrafka” to pierwsza przeczytana przeze mnie książka Pani Izabeli Sowy. I z pewnością nie ostatnia. W niesamowity sposób, z ogromną lekkością potrafi opisać mylące pozory na podstawie szyby. Niestety w rzeczywistości owa „szyba” usilnie chce zamaskować swoje niedoskonałości.

Dla rodziców Miłki ważne jest jedynie zachowanie pozorów. Według nich do szczęścia potrzebne są nowe meble, zmiana samochodu co kilka lat, zazdrość sąsiadów. Ona jednak pragnie czegoś innego od życia. Chce maszerować swoją ścieżką, ale ciągle wybiera tą udeptana przez jej rodziców- grzecznej dziewczynki. Z jednej strony chce przypodobać się rodzicom, chce żeby byli z niej dumni, tak jak z jej starszej siostry Weroniki, zwaną również Pierwsza. W końcu Weronika jest zgrabna, ambitna, zdrowa(?), dobrze się uczy i w ogóle zawsze wszystkich razi swoją doskonałością. Z drugiej zaś ma swoje marzenia, plany i to im chce się poświecić, nie zważając na spojrzenia innych. Którą drogą podąży? I czy faktycznie jej starsza siostra to prawdziwa Lady Perfect?
Pewnego dnia w parku całkiem przypadkiem spotyka swojego dziadka, który zniknął z niewiadomych jej przyczyn z jej życia wiele lat temu. Mimo że dawno z nim nie rozmawiała, szybko ponownie nawiązują nić porozumienia. Dziadek Miłki rozumie ją niemal bez słów i wspiera w każdej decyzji. Ale pozostaje jedno nurtujące pytanie- Dlaczego nagle zniknął? Dlaczego pewnego dnia uciekł z jej życia i z życia jej rodziny? Czy w końcu dowie się całej prawdy i przestanie żyć w cieniu innych?

Izabela Sowa w „Agrafce” w słodko- gorzki sposób rozprawia się z polskim bagienkiem, jego stereotypami i zaściankowością, zachęcając do zmierzenia się z naszymi lękami i do zrobienia rachunku uczuć.

Z niesamowitą lekkością przy użyciu prostych słów powstała ta krótka, lecz niepowtarzalna i przydatna lekturka. Przekonuje, że warto przystanąć i się zastanowić nad sensem, nad wszystkim.

Gorąco polecam!

„Agrafka” to pierwsza przeczytana przeze mnie książka Pani Izabeli Sowy. I z pewnością nie ostatnia. W niesamowity sposób, z ogromną lekkością potrafi opisać mylące pozory na podstawie szyby. Niestety w rzeczywistości owa „szyba” usilnie chce zamaskować swoje niedoskonałości.

Dla rodziców Miłki ważne jest jedynie zachowanie pozorów. Według nich do szczęścia potrzebne są...