Jest wiele książek o wojnie, jednak ta jest niezwykła. Moim zdaniem po przeczytaniu jej, jesteśmy w stanie choć w pewnym stopniu wyobrazić sobie, co niesie ze sobą wojna, co przeżywa zołnierz na froncie.. Jak sam Remarque pisał : 'nie jest to ani ostrzeżenie ani wyznanie, to obraz pokolenia, które zostało zniszczne'. Główny bohater i jednocześnie narrator, 20-letni chłopak opisuje cały absurd i okrucieństwo wojny, a wśród nich kolegów z szkolnej ławki. Młodzi ludzie wstępują do wojska pod namową nauczyciela, Kantorka, jednak naiwne ideały szybko zostają wyparte krwawą rzeczywistością. Bohaterowie stają się obojętni, cyniczny i prości, tylko to pozwala im przetrwać, jednak to także odgradza ich od powrotu do dawnych czasów.. nie umieją już żyć, wrócić do rodziny, domu.. Słowa Pawła są niezwykle trafne : ' Niechaj mijają miesiące i lata, niczego więcej mi nie dobiorą, nieczego już odebrać nie mogą'' Remarque pokazuje I Wojnę Światową jako bezsensowne zabijanie się ludzi wzgledem siebie obojętnych, ludzi, którzy przypadkowo staneli przeciwko sobie, choć mogli być przyjaciółmi.. widzi w tym zniszczenie, cierpienie i bezsens, obnaża heroizm wojny. Pewna myśl mnie bardzo poruszyła,to, że cała kultura, sztuka, która została stworzona do tej pory, nic nie znaczy, skoro możliwe jest dopuszczenie do tak wielkiego rozlewu krwi, zniszczenie tych niedojrzałych, wrażliwych dzieci w tak okrutny sposób. Zazwyczaj unikam ksiązek o wojnie, ze wzgledu na okrucieństwo, jakie ze sobą niosą, jednak ta jest inna.. takze ze względu na niedościgniony styl i język. Niezwykle głęboka, smutna i poruszająca.. to pokolenie zasługuje na chwilę refleksji!

Jest wiele książek o wojnie, jednak ta jest niezwykła. Moim zdaniem po przeczytaniu jej, jesteśmy w stanie choć w pewnym stopniu wyobrazić sobie, co niesie ze sobą wojna, co przeżywa zołnierz na froncie.. Jak sam Remarque pisał : 'nie jest to ani ostrzeżenie ani wyznanie, to obraz pokolenia, które zostało zniszczne'. Główny bohater i jednocześnie narrator, 20-letni chłopak...