Zawsze gdy sięgam po książkę, staram się by wszelkie "ochy" i "achy", nagrody i pieśni pochwalne nie miały wpływu na moją ocenę.
I tak też będzie w przypadku "Gomorry". Przyznaję, że najbardziej przyciągnął mnie tytuł. Nie do końca świadoma o czym będzie mowa, po cichu liczyłam na coś w stylu genialnego "Ojca chrzestnego".
Gdyby zastanowić się nad autorem, to czy ukazanie światu w wieku 20 kilku lat książki o tak ryzykownej tematyce jest aktem brawury? Tego żeby znaleźć się w centrum uwagi czy też chodziło bardziej o pokazanie prawdy. W trakcie czytania, często zastanawiałam się skąd autor ma aż taką wiedzę na temat liczb, statystyk. Wyjaśnienie tego jest raczej dość słabo naświetlone i jakby zepchnięte na odległy plan. Według mnie najlepszy jest początek książki, bo tam nie odczuwa się jeszcze tego, z czasem coraz bardziej męczącego naporu liczb, nazw miasteczek i rodzin. Książka to z jednej strony interesujący świat mafii, która czerpie zyski z wszystkiego z czego tylko się da, świat bezwzględny, pełen przemocy a z drugiej Gomorra to taka trochę książka-zlepek różnych rzeczy. Jest tu trochę błyskotliwych porównań, cała masa liczb i dużo dużo (zbędnych?) nazw. Momentami czułam się jak na coraz bardziej nużącym wykładzie odczytywanym z kartki. Mój wniosek? Książka ma swoje wady i zalety, o których trzeba przekonać się osobiście.

Zawsze gdy sięgam po książkę, staram się by wszelkie "ochy" i "achy", nagrody i pieśni pochwalne nie miały wpływu na moją ocenę.
I tak też będzie w przypadku "Gomorry". Przyznaję, że najbardziej przyciągnął mnie tytuł. Nie do końca świadoma o czym będzie mowa, po cichu liczyłam na coś w stylu genialnego "Ojca chrzestnego".
Gdyby zastanowić się nad autorem, to czy ukazanie...