Przesłuchałam audiobooka w wykonaniu Elżbiety Kijowskiej. Pierwsza część, jak pisałam wcześniej, mocno mnie rozczarowała. Podobnie jak ta. Wbrew tytułowi znów najwięcej jest tu Camilli. Diana jest wspominana na zasadzie męczącej "przeszkadzajki", albo infantylnej histeryczki z zacięciem do wywoływania skandali obyczajowych szkodzących monarchii.
Po lekturze naszła mnie jedna refleksja: "dlaczego Autorka postanowiła zawracać kijem Wisłę?" Dlaczego chce na siłę obrzydzić czytelnikowi Dianę pokazując ją w zakłamany sposób, a z drugiej strony próbuje wzbudzić sympatię czytelnika dla księcia melepety i jego cynicznej kochanki?
Niestety tak to nie działa. Historia już oceniła aktorów tej sagi, ich postępowanie oraz charaktery. Wciskanie teraz czytelnikowi czegoś innego na podstawie plotek rodem z Pudelka i Plotka w tak miernej historyjce jest dość żenujące i mało kto się na to złapie. Rozumiem, że to beletrystyka, ale robienie z Karola skrzywdzonego przez życie i niezrozumianego przez świat charyzmatycznego przyszłego króla, który poświęca się dla korony to nie tylko gruba przesada, ale też grube zakłamywanie faktów.
Proponuję się douczyć nie tylko z intryg dla gawiedzi, ale przede wszystkim z ogólnie znanych faktów, droga pani pisarko.
Audiobook dobry do brzęczenia w tle podczas różnych np. domowych zajęć, ale książka zabierająca mi czas, który mogę spożytkować na ciekawsze treści, zupełnie niepotrzebna. Nie polecam.

Przesłuchałam audiobooka w wykonaniu Elżbiety Kijowskiej. Pierwsza część, jak pisałam wcześniej, mocno mnie rozczarowała. Podobnie jak ta. Wbrew tytułowi znów najwięcej jest tu Camilli. Diana jest wspominana na zasadzie męczącej "przeszkadzajki", albo infantylnej histeryczki z zacięciem do wywoływania skandali obyczajowych szkodzących monarchii.
Po lekturze naszła mnie...

Drugi tom zbeletryzowanej trylogii o rodzinie królewskiej. Autorka w wiarygodny sposób kreśli nam zawoalowane i złożone relacje Karola, Diany oraz Camilli.

Z lektury wyłania się niezbyt pozytywny obraz Królowej Ludzkich Serc. Ukazana została jako zręczna manipulantka i histeryczka. W tej części ledwo wspomniano o małżonce następcy brytyjskiego tronu.

Natomiast pani Parker- Bowles została ukazana w pozytywnym świetle, podobnie jak Karol.

''Diana" to dobra powieść bazująca na prawdziwych wydarzeniach. Magdalena Niedźwiedzka nie przywołuje żadnych plotek, sensacji.

Drugi tom zbeletryzowanej trylogii o rodzinie królewskiej. Autorka w wiarygodny sposób kreśli nam zawoalowane i złożone relacje Karola, Diany oraz Camilli.

Z lektury wyłania się niezbyt pozytywny obraz Królowej Ludzkich Serc. Ukazana została jako zręczna manipulantka i histeryczka. W tej części ledwo wspomniano o małżonce następcy brytyjskiego tronu.

Natomiast pani...

Gwiazdki odejmuje gdyż myślałam, że książka będzie całkowicie opisywać życie Diany, jednakże dużo było ciągle wątku Camilli i Karola. Myślałam, że bardziej będzie to oczami księżnej - jednakże to najbardziej mnie nie zawiodło. Czytając i nie mogąc doczekać się końca czekałam jak będzie opisane zakończenie się życia Diany i właśnie tego mi zabrakło. Zaznaczam jako spojler gdyż zdradzam troszkę co będzie w książce.
Ogólnie jak dla mnie książka super - nie mogłam oderwać się od czytania. Czekam na III tom by zacząć czytać:)

Gwiazdki odejmuje gdyż myślałam, że książka będzie całkowicie opisywać życie Diany, jednakże dużo było ciągle wątku Camilli i Karola. Myślałam, że bardziej będzie to oczami księżnej - jednakże to najbardziej mnie nie zawiodło. Czytając i nie mogąc doczekać się końca czekałam jak będzie opisane zakończenie się życia Diany i właśnie tego mi zabrakło. Zaznaczam jako spojler...

Książka napisana lekkim piórem i stylem, bardzo dobrze się czyta. Nie stanowi natomiast klasycznej biografii, a historię dwójki kochanków.
Niestety, tytuł nieadekwatny do treści - księżna Diana jest wspominana epizodycznie i w pejoratywnym świetle. Cała historia przybliżona jest z perspektywy księcia Karola oraz Camilli Parker Bowles.

Książka napisana lekkim piórem i stylem, bardzo dobrze się czyta. Nie stanowi natomiast klasycznej biografii, a historię dwójki kochanków.
Niestety, tytuł nieadekwatny do treści - księżna Diana jest wspominana epizodycznie i w pejoratywnym świetle. Cała historia przybliżona jest z perspektywy księcia Karola oraz Camilli Parker Bowles.

Kontynuacja historii Diany, Karola i Camilli. Mam wrażenie, że autorka ma jakąś awersję do księżnej Walii. Wszytkie postacie mają wiele negatywnych cech charakteru, ale Diana przedstawiona została najmniej korzystnie. Jakoś nie pasuje mi taka stronniczość...

Kontynuacja historii Diany, Karola i Camilli. Mam wrażenie, że autorka ma jakąś awersję do księżnej Walii. Wszytkie postacie mają wiele negatywnych cech charakteru, ale Diana przedstawiona została najmniej korzystnie. Jakoś nie pasuje mi taka stronniczość...

Wciągająca jak pierwszy tom, z chęcią przeczytam ostatni tom tej trylogii.

Wciągająca jak pierwszy tom, z chęcią przeczytam ostatni tom tej trylogii.

Magdalena Niedźwiedzka podjęła się naprawdę trudnego zadania. Już na początku poprzedniej, a pierwszej części cyklu – „Karol” – wyjaśnia, że jest to tylko próba oddania legendy, której powstawanie mieliśmy szansę zobaczyć (i nawet po części nadal śledzić) w mediach. Właśnie w mediach. Odgrywają one sporą rolę w tych powieściach, może nie bezpośrednią, ale zdecydowanie mają wpływ na bohaterów. W tragedii antycznej losami postaci zawiadywało fatum – o życiu osób publicznych, po części, decyduje prasa i telewizja. Obraz, który część z nas miała szansę oglądać przez ostatnie lata, pani Magdalena ubiera w słowa i swoją własną literacką wizję.

Tym razem otrzymujemy powieść dynamiczniejszą. Kryzys w książęcym związku przestaje być niezauważalny przez środowisko. Karol i Diana duszą się w obowiązku utrzymywania pozorów małżeństwa. On – nieustannie oddany Camilli Parker Bowles, ona – szukająca swojego miejsca w świecie, wsparcia i miłości mężczyzny. A do tego wiecznie obecna Milla – żona i matka, niepotrafiąca zrezygnować z romansu z księciem Walii.

Spodziewałam się, że autorka odsłoni trochę tajemnic lady Di – jak umykała na randki w peruce czy jak wyglądała jej relacja z synami. Niestety Diana nie jest księżną tej powieści – widnieje na okładce, poświęcono jej część rozdziałów, ale nawet z samego romansowego trójkąta na boczny tor odsuwa ją Andrew Parker Bowles – mąż Camilli. To ona najczęściej dochodzi do głosu, to ją autorka przedstawia w jak najkorzystniejszym świetle. Sama księżna Windsoru sprawia wrażenie mściwej furiatki, która każdy problem próbuje rozwiązać awanturą i płaczem. W dzieciństwie przeglądając kolorowe magazyny nie darzyłam jej sympatią, zmieniło się to po latach, gdy czytałam o Księżnej Walii więcej. I tu mi tego właśnie brakuje – Diany kochającej Hasnata Khana, wspaniałej matki i kobiety walczącej o prawa jednostek zazwyczaj odsuwanych na margines społeczeństwa. Oczywiście jest to pewna koncepcja literacka i ja ją przyjmuję – jednak dziwnie czyta mi się o czarującej Camilli, która mimo wielu zalet idealnego charakteru nie miała, a także o Dianie słynącej ze scen zazdrości czy zemsty.

Ciekawe jest właśnie opisanie Camilli – powieść jest jedną wielką jej apologią. W rzeczywistości piękniejsza niż na złośliwie dobieranych ujęciach, miłująca Karola do granic możliwości, dusza towarzystwa i idealna partnerka. A jednak ludzie widzieli ją i widzą zupełnie inaczej. Na przykład serial The Windsors – kiczowata opera mydlana przedstawia członków rodziny królewskiej jako istoty oderwane od rzeczywistości, głupie i godne pożałowania, ale wzbudzające raczej śmiech. Księżna Kornwalii to jedyna postać negatywna – knuje, poniża, a nawet morduje, byle tylko przybliżyć się do władzy. Owszem, jest to groteska, ale pokazuje jak nadal widziana jest ta osoba przez samych Brytyjczyków. Cokolwiek nie zrobi, gdziekolwiek się nie pojawi, w internecie przybywa negatywnych komentarzy na jej temat. Jest to interesujące zjawisko biorąc pod uwagę tak przyjazne jej przedstawienie w tej powieści. Trudno wyrokować jak jest w rzeczywistości, ale może warto sięgnąć po książkę, która wyróżnia się akurat na tym tle.

Bohaterowie są zaprezentowani nierównomiernie. Pierwsze skrzypce odgrywa Camilla, następnie Karol oraz Andrew. Diany jest tu za mało, a jak już się pojawia nie ma szansy się wybronić – widzimy ją jako chorą awanturnicę. Być może zmieni się to w ostatniej części – autorka nie boi się opisywania zmian jakie zachodzą w jej postaciach.

Samą książkę oceniam pozytywnie – jest dużo ciekawsza od pierwszej z tego cyklu (więcej wątków, mnóstwo wydarzeń historycznych i ich konsekwencji – np. reakcja dworu na skandalizującą biografię Diany),mniej w tekście błędów językowych. Jest to przede wszystkim pozycja uzupełniająca – fikcja literacka nie zastąpi nam rzetelnej wiedzy, ale może zafascynować tematem i odesłać do poszukiwania źródeł. Do czego serdecznie zachęcam.

Jeśli życie brytyjskich royalsów zapiera Wam dech w piersiach, interesujecie się tym, lubicie o nich czytać – jest to książka dla Was.

Magdalena Niedźwiedzka podjęła się naprawdę trudnego zadania. Już na początku poprzedniej, a pierwszej części cyklu – „Karol” – wyjaśnia, że jest to tylko próba oddania legendy, której powstawanie mieliśmy szansę zobaczyć (i nawet po części nadal śledzić) w mediach. Właśnie w mediach. Odgrywają one sporą rolę w tych powieściach, może nie bezpośrednią, ale zdecydowanie mają...

www.zaczytana-na-zaboj.pl

Jeśli czytaliście moją recenzję o pierwszym tomie "Opowieści z angielskiego dworu" zapewne wiecie jak wielką sympatią darzę Dianę. Dzisiaj przedstawię Wam moją recenzję książki o Księżnej Walii.

FABUŁA:
Drugi tom historii przybliża relacje księżnej Diany z Karolem. Książka przedstawi zdarzenia, które doprowadziły do rowodu Camili z Andrew Parkerem Bowlesem oraz pary królewskiej. Małżeństwo Diany wisi na włosku, ciągłe pomówienia i kłamstwa doprowadzają księżną do depresji, a Karol nadal romansuje z Camilą, która jest coraz bliżej rozpadu własnego małżeństwa.

MOIM ZDANIEM:
Zafascynowana pierwszym tomem po II część sięgnęłam od razu. Nie zawiodłam się, zdecydowanie akcja nabierała tempa. Mimo iż znam dokładnie całą historię czytałam ją z takim zaciekawianiem jakbym pierwszy raz słyszała o dworze angielskim i jego tajemnicach.
W drugiej części historia rozpoczyna się od tego jak Diana nie potrafi poradzić sobie ze zdradami męża. Co raz częściej księżna zastanawia się nad sensem tworzenia związku z mężczyzną, który oszukuje ją na każdym kroku. Książę nie chce i nie potrafi rozstać się z Camillą poświęcając jej każdą wolną chwilę. Kiedy Diana zachodzi w ciąże z Henrym, Karol ani myśli o zaprzestaniu romansu. Królowa Elżbieta daje Karolowi ciche przyzwolenie na romans jednakże zaznacza jak ważna dla niej jest dyskrecja. Książe Filip nie będzie szczędził słów krytyki dla syna. Cała rodzina stanie w obliczu najmniej oczekiwanego dla nich scenariusza - rozwodu.
W tej książce na pewno bliżej poznamy Dianę i jej emocje, jej odczucia oraz sposób myślenia. Każdy z nas dostrzeże w niej tak naprawdę zwykłą dziewczynę pragnącą normalnej i kochającej się rodziny. Autorka nie pozostanie dłużna w opisie romansów Diany, która poszukiwała miłości, ponieważ nie dostała jej od osoby, którą szczerze kochała - Karola. Książka pozwoli nam na dłużej przystanąć i zastanowić się nad pobudkami i uczuciami kierującymi Karolem do stworzenia tak skomplikowanej sytuacji jakim był romans z Camillą i małżeństwo z Dianą. Nie braknie przedstawienia dość obszernego punktu widzenia Camilli i jej rozterek, w których wcześniej kierowała się bardziej rozumem aniżeli sercem. Droga tych trojga nie będzie prosta.

DLA KOGO:
Polecam tym, którzy przede wszystkim przeczytali pierwszy tom, ponieważ tutaj znajdziecie zdecydowanie bardziej rozbudowaną historię. Zaspokoicie ciekawość odnośnie tego jak doszło do rozwodu oraz poznacie mężczyzn z którymi spotykała się Diana. Ta część podobała mi się bardziej niż pierwsza część, więc nie pozostaje mi nic innego jak brać się za III tom! :)

www.zaczytana-na-zaboj.pl

Jeśli czytaliście moją recenzję o pierwszym tomie "Opowieści z angielskiego dworu" zapewne wiecie jak wielką sympatią darzę Dianę. Dzisiaj przedstawię Wam moją recenzję książki o Księżnej Walii.

FABUŁA:
Drugi tom historii przybliża relacje księżnej Diany z Karolem. Książka przedstawi zdarzenia, które doprowadziły do rowodu Camili z Andrew...

Wczoraj skończyłam trylogię autorstwa Magdaleny Niedźwiedzkiej. To była długa przygoda i bardzo żałuję, że to już koniec. Autorka ma niesamowity dar - potrafi tak odwzorować bohaterów, że czytelnik jest niemalże pewien, że tak właśnie ta historia się przedstawiała w rzeczywistości. Wszyscy znamy smutną opowieść o Karolu, Dianie i Camilli. Najczęściej jest to historia jednostronna, mówiąca o cierpieniu publicznie zdradzanej księżnej Walii.

Trylogia daje nam możliwość spojrzenia na historię tej trójki z nieco innej perspektywy. Widzimy ją oczami nieszczęśliwej, rozchwianej emocjonalnie księżnej, rozpieszczonego, aroganckiego i jednocześnie wrażliwego ponad miarę księcia oraz jego znienawidzonej przez Brytyjczyków kochanki. Każdy z bohaterów wnosi nową wartość i inne spojrzenie na tę historię.

Szczerze polecam trylogię każdemu, kogo interesuje temat monarchii brytyjskiej. Mnie ona dosłownie pochłonęła na wiele tygodni i zmusiła do zastanowienia się nad tym, jak dziwne scenariusze czasami pisze życie.

Wczoraj skończyłam trylogię autorstwa Magdaleny Niedźwiedzkiej. To była długa przygoda i bardzo żałuję, że to już koniec. Autorka ma niesamowity dar - potrafi tak odwzorować bohaterów, że czytelnik jest niemalże pewien, że tak właśnie ta historia się przedstawiała w rzeczywistości. Wszyscy znamy smutną opowieść o Karolu, Dianie i Camilli. Najczęściej jest to historia...

Sięgając po tę książkę oczekiwałam ,że dostanę relację z perspektywy księżnej Diany o jej życiu na dworze brytyjskim. Dostałam historię Karola i jego związku z Camillą Parker Bowles. Diany tam było bardzo niewiele , a jeśli już się pojawiała to przedstawiona jako rozkapryszona kobieta, która tak naprawdę niewiele miała do powiedzenia.
Taka trochę dziwna sytuacja, ale rodzina królewska także jest raczej dziwna.Zastanawiające dla mnie jest to, dlaczego w ogóle doszło do ślubu Diany i Karola skoro książe od lat interesował się Camillą. Być może odpowiedź jest w pierwszej części .
Ogólnie czyta się dobrze, autorka przedstawia dwór dosyć dokładnie, wiadomo jakie są zależności między poszczególnymi osobami i o co chodzi w dziedziczeniu. Szkoda tylko ,że postać królowej Elżbiety i jej męża Filipa jest tak mało uwidoczniona, ale chyba w sumie nie o to chodziło.
Chętnie sięgnę po pierwszy tom - Karol.

Sięgając po tę książkę oczekiwałam ,że dostanę relację z perspektywy księżnej Diany o jej życiu na dworze brytyjskim. Dostałam historię Karola i jego związku z Camillą Parker Bowles. Diany tam było bardzo niewiele , a jeśli już się pojawiała to przedstawiona jako rozkapryszona kobieta, która tak naprawdę niewiele miała do powiedzenia.
Taka trochę dziwna sytuacja, ale...