Wojciech Rogala głównie skupia się na życiu codziennym białej ludności, na bezpieczeństwie, wolności nie całej Afryki, ale tylko jednego wycinka. Dzięki poznajemy jedno miejsce dokładnie, a nie wszystkie pobieżnie. Za ten zabieg autor zasługuje na plusa.

Dostajemy dużą dawkę informacji historycznych. Dowiadujemy się, że po 1990 roku, czyli po odzyskaniu niepodległości przez Namibię sytuacja w kraju zmieniła się na korzyść rdzennych Afrykańczyków, a na to niezbyt zgadzają się biali ludzie.

Wydaje mi się, że w reprtażach dużo znaczenia mają zdjęcia. One obrazują prawie wszystko o czym opowiada autor, ukazują nam piękne miejsca, które zwiedził autor podczas swojej podróży. Dlatego też ta książka już na samym początku zyskała moje uzanie – piękna okładka i jeszcze cudowniejsze zdjęcia – to dobra podstawa prawdziwego reportażu.

Jak na debiutancką książkę muszę przyznać, że Pan Wojciech podołał zadaniu. Posiada prawdziwy kunszt pisarski. Mój szacunek zdobył przez to, że nie wyraża on swojej opinii, nie ocenia z własnej perspektywy, tylko pozwala innym to zrobić. Poznajemy opinie białej części mieszkańców Namibii, czyli AŻ 6%.

Dzięki tej książce moja wiedza o Namibii została znacznie poszerzona. Nie żałuję, że sięgnęłam po tą książkę i Wy też żałować nie będziecie jeśli tylko do niej zajrzycie i ją przeczytacie.


Moja ocena: 5/6

http://pomiedzyksiazkami.blogspot.com/

Wojciech Rogala głównie skupia się na życiu codziennym białej ludności, na bezpieczeństwie, wolności nie całej Afryki, ale tylko jednego wycinka. Dzięki poznajemy jedno miejsce dokładnie, a nie wszystkie pobieżnie. Za ten zabieg autor zasługuje na plusa.

Dostajemy dużą dawkę informacji historycznych. Dowiadujemy się, że po 1990 roku, czyli po odzyskaniu niepodległości...