Na szczycie fabrycznego komina znaleziono okaleczone zwłoki dwunastoletniego chłopca. Ktoś urządza polowania na dzieci, rozkoszując się swoją siłą drapieżnika wobec ich słabości ofiary. Jeśli sztokholmska jednostka do zadań specjalnych szybko nie rozwiąże sprawy, kolejne zabójstwa są tylko kwestią czasu. Kto ma się tym zająć, jeśli nie Zack Herry, który przed kilkoma miesiącami zyskał sławę dzięki rozwiązaniu sprawy morderstw azjatyckich imigrantek. Ale z Zackiem jest coraz gorzej, bierze już nawet w pracy, prześladowany przez powracające wspomnienia z dzieciństwa, w których jego matka nie jest tak kryształową postacią, jak wcześniej ją pamiętał.

„Leon” to niezależna kontynuacja „Na imię mi Zack”, książki otwierającej nowy cykl szwedzkiego duetu pisarskiego Monsa Kallentofta i Markusa Luttemana. Nadal pojawiają się nawiązania do greckiej mitologii, będące myślą przewodnią całej serii. Wątki osobiste łączą się, ale sama zagadka kryminalna stanowi odrębną całość. Jak w poprzedniej części dużo tu akcji i napięcia, ciągle pojawiają się nowe tropy, niektóre pomocne w rozwiązaniu sprawy zabójstwa, inne prowadzące na manowce. Nie ma tu miejsca na dłużyzny, trwa ciągły wyścig z czasem. Do tego na szczęście styl znacznie się poprawił, czy to za sprawą zmiany tłumaczy, czy poprawek samych autorów: zniknęły irytujące krótkie zdania, dzięki czemu książkę czyta się płynniej i z o wiele większą przyjemnością. Nie rozumiem tylko dlaczego tytuł nie został przetłumaczony, bo żaden Leon na kartach powieści się nie pojawia (a przynajmniej nie utkwił mi w pamięci), za to różnego rodzaju lwów jest tu pod dostatkiem…

Oprócz wątków kryminalnych powraca tak aktualny dziś temat nielegalnej imigracji, przy czym nie skupia się na płynących z niej zagrożeniach, ale przedstawia sytuację dzieci, które w ucieczce przed wojną trafiają do obcego kraju, gdzie nie zawsze czeka na nie bezpieczne schronienie. Kolejnym z ważnych tematów jest problem hazardu oraz popadania w nałóg i walki z nim. Tylko czy jest jeszcze szansa na ratunek, jeśli zwykła dawka już nie wystarcza, a myśl o narkotykach nie da się odpędzić i powraca coraz natarczywiej w najmniej dogodnych momentach? Czy da się zatrzymać spiralę autodestrukcji? A przecież Zack to bohater pozytywny, z narażeniem życia walczący z przestępczością i za wszelką cenę starający się chronić innych. Mimo licznych wad, trudno mu w tych zmaganiach nie kibicować.

„Leon” to ciekawa kontynuacja cyklu, nie tracąca rozmachu pierwszej części. Powoli rozwija wątki osobiste postaci, wciąż pozostawiając wiele do odkrycia w przyszłości. Trzecia część, „Bambi”, pojawi się już wkrótce.

Agnieszka Kruk