Trylogia Riggsa ozdabia moją półkę już od dawna, ale oczywiście jeszcze nie zdążyłam jej przeczytać;). Wiem jednak mniej więcej, czego dotyczy, dlatego na szczęście bez trudu odnalazłam się w świecie, przedstawionym w tym przecudownym zbiorku oryginalnych i intrygujących baśni.

Jeśli chodzi o wszelką fantastykę, to jestem w stanie tylko wtedy uwierzyć w wizję stworzoną przez autora, jeśli w tym świecie coś do mnie trafi, coś mnie zauroczy, coś mnie wzruszy i poruszy... Tylko wtedy pokocham tę rzeczywistość, traktując ją jako coś ważnego i bliskiego... Tak właśnie stało się w tym przypadku, od razu coś we mnie zaskoczyło.

Od zawsze lubiłam różne dziwne stwory, dziwolągi, im dziwniejsze, tym lepiej. Cudaki nie akceptowane przez otoczenie... Właśnie tacy są osobliwcy - odrzuceni przez świat ludzi, bez względu na formę, jaką ich osobliwości przybierają. Ludzkość nigdy nie akceptowała inności, nie rozumiała jej. Nic więc dziwnego, że osobliwcy wzbudzają nie tylko lęk, ale i wrogość...

O tym właśnie są dla mnie te wspaniałe, często smutne baśnie - o niezrozumieniu i odrzuceniu. Nieważne, czy ktoś ma wężowy język i łuski na plecach, zmienia się z ptaka w kobietę i odwrotnie, rozmawia z duchami kub umie panować nad morzem - i tak będzie wrogiem. Osobliwcy nigdzie nie są bezpieczni, nawet jeśli próbują zrobić coś dobrego.

"Baśnie osobliwe" utwierdziły mnie w przekonaniu, że pokocham również trylogię, która wciąż jeszcze przede mną. Odnalazłam w świecie wykreowanym przez Riggsa coś, co mnie porywa i wzrusza. A przecież właśnie po to czytam.

Trylogia Riggsa ozdabia moją półkę już od dawna, ale oczywiście jeszcze nie zdążyłam jej przeczytać;). Wiem jednak mniej więcej, czego dotyczy, dlatego na szczęście bez trudu odnalazłam się w świecie, przedstawionym w tym przecudownym zbiorku oryginalnych i intrygujących baśni.

Jeśli chodzi o wszelką fantastykę, to jestem w stanie tylko wtedy uwierzyć w wizję stworzoną...