Kolejny mój ulubiony tom ❣️
Elisabeth Paladin z Ludzi Lodu, córka Ulfa, prawnuczka Ulvhedina, chce być potrzebna w życiu. Dostaje szanse gdy mlody i przystojny Vemund Tark prosi ja o opiekę nad jego chora krewna. Karin,  krewna Vemunda jest osobą,która spotkało coś bardzo zlego i od tej pory zamknęła się na wszystko, żyje urwanymi wspomnieniami o narzeczonym. Zagadka Karin bardzo zaintrygowala Elisabeth i chce ja rozwiazac mimo,ze Vemund bardzo nie chce zeby ten sekret ujrzal światło dzienne... Pamiętam,że czytając ten tom pierwszy raz, z ciekawoscia odkrywalam ta tajemnice, a teraz czytajac ja po raz nie wiem, ktory i wiedzac juz jak sie skonczy dalej czytam z zapartym tchem.
Vemund sklada jeszcze Elisabeth druga propozycje, propozycje małżeństwa, a dokładnie prosi ja o rękę w imieniu swojego młodszego Braciszka... Elisabeth przyjmuje posadę opiekunki, jest też zauroczona Braciszkiem oraz jego rodzicami. Jednak z czasem czuję,że jej serce rwie się w troszkę inna stronę.

Jest to ostatni tom, w którym możemy spotkać żywego Ulvhedina 😭 oraz Ingrid 😭 I jeżeli chodzi o tego pierwszego to mogliśmy się nacieszyc jego towarzystwem przez chwilę ale jeżeli chodzi o Ingrid to czuję duży niedosyt.... Piękna wiedzma zasługuje według mnie na jakąś przygodę...
Przede mną teraz tom, który lubię ale i nie cierpię.... muszę przygotować Chusteczki za wczasu 🙈😔

Kolejny mój ulubiony tom ❣️
Elisabeth Paladin z Ludzi Lodu, córka Ulfa, prawnuczka Ulvhedina, chce być potrzebna w życiu. Dostaje szanse gdy mlody i przystojny Vemund Tark prosi ja o opiekę nad jego chora krewna. Karin,  krewna Vemunda jest osobą,która spotkało coś bardzo zlego i od tej pory zamknęła się na wszystko, żyje urwanymi wspomnieniami o narzeczonym. Zagadka Karin...

Elisabet Paladin, której Vemund Tark przyrzekł swojego brata -Braciszka, odrywa wielką tragedię, która doprowadziła do utraty pamięci Karin - siostry przyrodniej braci Tark.

Jakim sposobem udało się odkryć całą sprawę, ile pomocy dała od siebie Ingrid i Ulvhedin?

Nie ma tutaj magii i całej otoczki związanej z przeklenstwej ludzi Lodu, jednak pokazuje moc miłości - kolejny raz - oraz tego, jak mocno trzeba o nią walczyć :)

Elisabet Paladin, której Vemund Tark przyrzekł swojego brata -Braciszka, odrywa wielką tragedię, która doprowadziła do utraty pamięci Karin - siostry przyrodniej braci Tark.

Jakim sposobem udało się odkryć całą sprawę, ile pomocy dała od siebie Ingrid i Ulvhedin?

Nie ma tutaj magii i całej otoczki związanej z przeklenstwej ludzi Lodu, jednak pokazuje moc miłości -...

Fabuła bardzo mnie wciągnęła zapewne za sprawą głównej bohaterki. Kibicowałam jej w jej śledztwie i w relacji z Vemundem. Finał satysfakcjonujący. I to bardzo :D

Fabuła bardzo mnie wciągnęła zapewne za sprawą głównej bohaterki. Kibicowałam jej w jej śledztwie i w relacji z Vemundem. Finał satysfakcjonujący. I to bardzo :D

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Większość bohaterów tej części jest bardzo irytująca wręcz wkurzająca. Pozytywną postacią jest Elizabet która bierze sprawy w swoje ręce. Przesłaniem książki jest miłość która może spalić ale też może dać nadzieję.

Większość bohaterów tej części jest bardzo irytująca wręcz wkurzająca. Pozytywną postacią jest Elizabet która bierze sprawy w swoje ręce. Przesłaniem książki jest miłość która może spalić ale też może dać nadzieję.

"Dom upiorów", czyli opowieść o niezłomnej Elisabet, to powrót do obyczajowo-kryminalnych historii. Zaintrygowana zdystansowanym mężczyzną, który prosi o jej rękę na rzecz brata, a jednocześnie proponuje sekretną posadę opieki nad skrywaną przed światem, zagubioną kobietą, kolejna z silnych Ludzi Lodu nie spocznie, dopóki nie odkryje przerażającej prawdy.

Fascynujące było obserwowanie kolejnych strzępów informacji, które układały się w zaskakująco całość. Wyjaśnienie nadrzędnej intrygi było sporym zaskoczeniem, a całość od początku do końca trzymała w napięciu.

Postać Elisabet zapada w pamięci i po raz kolejny ubolewam, że jest to tak krótkie spotkanie, bo z przyjemnością zaobserwowałabym więcej jej przygód. Czytało się jak zwykle wspaniale, przez ksiązkę sie płynie. Polecam!

"Dom upiorów", czyli opowieść o niezłomnej Elisabet, to powrót do obyczajowo-kryminalnych historii. Zaintrygowana zdystansowanym mężczyzną, który prosi o jej rękę na rzecz brata, a jednocześnie proponuje sekretną posadę opieki nad skrywaną przed światem, zagubioną kobietą, kolejna z silnych Ludzi Lodu nie spocznie, dopóki nie odkryje przerażającej prawdy.

Fascynujące było...

W tej części mocną stroną są bohaterowie. Bardzo polubiłam Elisabeth Paladin i kibicowałam jej, żeby udało jej się dopiąć swego. Przypominała mi w tym tomie moją ulubioną bohaterkę z poprzednich tomów - Sol - więc chyba z tego powodu udało mi się tak wciągnąć w fabułę : )

W tej części mocną stroną są bohaterowie. Bardzo polubiłam Elisabeth Paladin i kibicowałam jej, żeby udało jej się dopiąć swego. Przypominała mi w tym tomie moją ulubioną bohaterkę z poprzednich tomów - Sol - więc chyba z tego powodu udało mi się tak wciągnąć w fabułę : )

Ten tom opowiada o losach Elisabeth Paladin z Ludzi Lodu. Bardzo ciekawa historia.

Ten tom opowiada o losach Elisabeth Paladin z Ludzi Lodu. Bardzo ciekawa historia.

Elisabet to jedna z moich ulubionych bohaterek Sagi. To osoba bardzo zdecydowana, energiczna, twardo stąpająca po ziemi i nieulegająca osiemnastowiecznym konwenansom co do roli panienek z wyższych sfer. To typowa kobieta Ludzi Lodu, potrafi okazać i tupet, i empatię. Szkoli się u swoich krewnych obdarzonych paranormalnymi zdolnościami- Ingrid i Ulvhedina. A swoje nowo nabyte umiejętności medyczne wykorzystuje, gdy trzeba. Odbiera porody, opatruje parobków etc. Nie przejmuje się opiniami, że dobrze wychowana panna ma pudrować włosy, siedzieć w salonie z ustami w ciup i czekać na kandydata do zamążpójścia.
Tymczasem takowy kandydat pojawia się. Przystojny, zamożny Vemund Tark przyjeżdża prosić rodziców Elisabet o jej rękę, ale ... w imieniu swojego młodszego brata. Prosi także Elisabet o podjęcie się opieki pielęgniarskiej i dotrzymania towarzystwa jego przyjaciółce.
Wkrótce dziewczyna wybiera się do majątku rodziny Tarków na spotkanie z przyszłymi teściami i narzeczonym. ,,Wspaniali ludzie i cudowny dom"- to wrażenie Elisabet po pierwszej wizycie. Pani Tark jest uroczą damą, jej mąż bardzo miły, a kandydat na męża niezwykle przystojny.
Jednocześnie Elisabet nie daje spokoju tajemnica podopiecznej, Karin, kobiety, która zdaje się żyć w swoim zamkniętym świecie. Czy wrażliwa dama przeżyła jakąś życiową traumę? Dlaczego Vemund unika rozmów o niej i zabrania zadawać Karin pytań o przeszłość? Uparta Elisabet postanawia podjąć własne śledztwo i rozwikłać tą niewyjaśnioną sprawę.
Polecam, to jeden z najlepszych odcinków Sagi. Porusza problem ludzkiej podłości i zakłamania, nawet wobec własnych dzieci. Uczy, że za piękną fasadą może kryć się zło, kłamstwo i życie na zgliszczach cudzego szczęścia.

Elisabet to jedna z moich ulubionych bohaterek Sagi. To osoba bardzo zdecydowana, energiczna, twardo stąpająca po ziemi i nieulegająca osiemnastowiecznym konwenansom co do roli panienek z wyższych sfer. To typowa kobieta Ludzi Lodu, potrafi okazać i tupet, i empatię. Szkoli się u swoich krewnych obdarzonych paranormalnymi zdolnościami- Ingrid i Ulvhedina. A swoje nowo...

To chyba będzie jeden z moich ulubionych tomów, przynajmniej z tych dotychczas przeze mnie poznanych. Elisabet przypominała mi jedną z moich ulubionych członków rodu, czyli Cecylię, była podobnie zdeterminowana i stanowcza, bardzo ją polubiłam. Sama intryga też była naprawdę angażująca, zwłaszcza pod sam koniec, kiedy wszystko zmierzało do kulminacji. No i trzeba przyznać, że jest to odpoczynek od takich ważnych dla historii Ludzi Lodu tomów jak poprzednich kilka, coś w rodzaju tomu przestankowego, który według mnie był tej historii po prostu potrzebny.

To chyba będzie jeden z moich ulubionych tomów, przynajmniej z tych dotychczas przeze mnie poznanych. Elisabet przypominała mi jedną z moich ulubionych członków rodu, czyli Cecylię, była podobnie zdeterminowana i stanowcza, bardzo ją polubiłam. Sama intryga też była naprawdę angażująca, zwłaszcza pod sam koniec, kiedy wszystko zmierzało do kulminacji. No i trzeba przyznać,...