Druga część pamiętników z pobytu na Syberii Rufina Piotrowskiego jest niezwykle ciekawą książką. Autor opisał w niej nie tylko martyrologię narodu polskiego, ale także zagłębia się w ciężkie życie samych Rosjan czy też innych narodów/ grup etnicznych których to Syberia stała się domem. Bardzo szczegółowy opis nie tylko samego prawda administracyjnego, ale także opis życia oraz przyrody / niezwykle ciężkiej ale jednocześnie pięknej , przypominającymi momentami raj, tylko człowiek potrafi w raju zrobić, stworzyć piekło/ . Opis wierzeń, zwyczajów, potraw, ogólnie rzec biorąc Piotrowski w swoich pamiętnikach roztacza przed nami niezwykle dokładną opowieść o życiu zesłańców których liczby szły w dziesiątkach, setkach tysięcy.
Sam opis Syberii jest piękny. Niezwykłe miejsce i tutaj następuje odwieczny paradoks co car czyli myśl ludzka potrafi zrobić i ludziom i przyrodzie....
Autor ma niebywały styl, charakter i książka napisana jest pięknym, wyszukanym językiem literackim. Małe tarcia w tej idealnej maszynie następują z powodu powtórzeń które miały miejsce w pierwszym tomie, jest to dość mocno uciążliwe. Pomijając jednak to co powyższe napisałem książkę czyta się bardzo dobrze, chociaż czasy i przeżycia jakie dotyczą autora nie należą do najłatwiejszych......( delikatnie rzecz ujmując ). Bardzo ciekawa, interesująca i taka prawdziwa....... książka jako przestroga, chociaż patrząc na to co się dzieje w Polsce od wielu lat niestety książka będzie nadal aktualna.......niestety. Kolejne pokolenia niczego się nie uczą, nie uczą się na błędach niczyich ani przodków ani na własnych........

Druga część pamiętników z pobytu na Syberii Rufina Piotrowskiego jest niezwykle ciekawą książką. Autor opisał w niej nie tylko martyrologię narodu polskiego, ale także zagłębia się w ciężkie życie samych Rosjan czy też innych narodów/ grup etnicznych których to Syberia stała się domem. Bardzo szczegółowy opis nie tylko samego prawda administracyjnego, ale także opis życia...

Drugą część jako uzupełnienie i chęć zagłębienia się w perypetiach Rufina Piotrowskiego, który występuje w książce pani Elżbiety Cherezińskiej pt. "Turniej cieni". Doczytuję sobie po jej przeczytaniu 😉👍
POLECAM !

Drugą część jako uzupełnienie i chęć zagłębienia się w perypetiach Rufina Piotrowskiego, który występuje w książce pani Elżbiety Cherezińskiej pt. "Turniej cieni". Doczytuję sobie po jej przeczytaniu 😉👍
POLECAM !

Jestem pod głębokim wrażeniem zarówno stylu pisarskiego autora, jak i jego przygód. Pierwszej części nie czytałem. Mogę powiedzieć tylko o drugiej. Autor piechotą i to zimą w czasie ucieczki z miejsca zesłania przeszedł niemal połowę Syberii z południa na północ. I to przecinając góry Ural. Wszelkiej maści surivalowcy powinni to przeczytać. Ciekawe. są też spostrzeżenia na temat pańszczyzny i opinie ludzi zarówno Polaków jak i Rosjan którym na zesłaniu żyło się lepiej niż w rodzinnych stronach. Wydaje mi się też że tekst został poddany korekcie pisowni dlatego czyta się ją jak współczesną powieść, choć dotyczy spraw minionych bo 1846 roku.

Jestem pod głębokim wrażeniem zarówno stylu pisarskiego autora, jak i jego przygód. Pierwszej części nie czytałem. Mogę powiedzieć tylko o drugiej. Autor piechotą i to zimą w czasie ucieczki z miejsca zesłania przeszedł niemal połowę Syberii z południa na północ. I to przecinając góry Ural. Wszelkiej maści surivalowcy powinni to przeczytać. Ciekawe. są też spostrzeżenia na...

W drugiej części książki, czytamy o tym jak bohater książki, odbywa karę zesłania na Syberii.W książce wiele miejsca zajmuje bohaterowi opis tamtejszej przyrody,zwyczajów i tradycji.Jest też wiele opisów kar,odbywanych przez naszych rodaków zesłanych bądź za przestępstwa pospolite jak i polityczne.Książka w sumie trudna do czytania,trzeba się porządnie "wgryźć"aby kontynuować czytanie.

W drugiej części książki, czytamy o tym jak bohater książki, odbywa karę zesłania na Syberii.W książce wiele miejsca zajmuje bohaterowi opis tamtejszej przyrody,zwyczajów i tradycji.Jest też wiele opisów kar,odbywanych przez naszych rodaków zesłanych bądź za przestępstwa pospolite jak i polityczne.Książka w sumie trudna do czytania,trzeba się porządnie "wgryźć"aby...

Pamiętniki z pobytu na Syberii w niezwykły sposób opowiadają losy polskiego zesłańca na Sybir, byłego uczestnika powstania listopadowego. Są na równie bardzo ważnym dokumentem socjologiczno-historycznym, jak i doskonałą lekturą, która bawi, porywa, zadziwia.
Książka opowiada o drodze, jaką Piotrowski przebył zanim dostał się na Sybir, o walce, o tułaczce, o pobycie w Paryżu, o chęci dalszej walki, o tym co z tego wynikło, czyli także pobycie w Kamieńcu Podolskim, schwytaniu przez carskie władze i wielu innych sprawach.
Wspomnienia Piotrowskiego są niezwykle ciekawe, zręcznie napisane. Całość w wielu miejscach przypomina powieść łotrzykowską. Często w trakcie lektury zapominałem, iż autor opowiada prawdziwe losy, swoje losy.
Oprócz "walorów rozrywkowych" (jeżeli można je tak określić) mocna storna wspomnień są kwestie dokumentalne, historyczno-poznawcze. Autor bardzo dużo uwagi poświęca otoczeniu, ludziom, budynkom, drogom, życiu codziennemu, nadziei przepełniającej Polaków, ale także dyktaturze carskiej gnębiącej Rosjan i wielu innym aspektom. Część opisów jest bardzo szczegółowa i plastyczna. Czyni to lekturę jeszcze bardziej ciekawą.
Dzięki tak szczegółowym opisom mamy okazję poznać Polaków na emigracji, paryską Polonię oraz życie w carskiej Rosji. Z tych opowieści Piotrowskiego wyłaniają się zadziwiające obrazy częstokroć stojące w sprzeczności z tym co my mamy zakodowane czy na temat Polaków w Paryżu po powstaniu listopadowym, czy na temat carskiej Rosji. Warto przeczytać.
Cała opowieść Piotrowskiego zdumiewa zarówno różnorodnością doznań, które stały się jego udziałem, jak i tym, ile w stosunkowo krótkim czasie przeżył bohater.
Polecam. Doskonała pozycja.

Pamiętniki z pobytu na Syberii w niezwykły sposób opowiadają losy polskiego zesłańca na Sybir, byłego uczestnika powstania listopadowego. Są na równie bardzo ważnym dokumentem socjologiczno-historycznym, jak i doskonałą lekturą, która bawi, porywa, zadziwia.
Książka opowiada o drodze, jaką Piotrowski przebył zanim dostał się na Sybir, o walce, o tułaczce, o pobycie w...

Od dawien dawna panowała moda na różnego rodzaju pamiętniki, wspomnienia, które opisywały zwyczajne życie pewnych osób. A jednocześnie przedstawiały nam kontekst historyczny, kulturalny, czasów w których powstawały takie opowieści. Pisane pod poduszkę, czasem stawały się niezwykle zajmującą lekturę, kiedy zostały wydane. Zwykli ludzie, celebryci, a także ważne i poważane osoby. Każdy z nich postanowił przelać na papier swoje przemyślenia, zrelacjonować wydarzenia w których brał udział i o wiele więcej. Jedne lepsze, drugie gorsze, niektóre błyskotliwe i ciekawe, kolejne zaś nie warte papieru na którym zostały wydane. Jedną z osób, które wydały swoje wspomnienia, bo raczej nie są to pamiętniki, był Rufin Piotrowski. Kimże był ów pan?

Piotrowski to niezwykle aktywny działacz polityczny, uczestnik powstania listopadowego, oraz tajny emisariusz. Po porażce powstania listopadowego przedostał się za granicę, gdzie czynnie działał w organizacjach niepodległościowych.
W pierwszym tomie Rufin próbuje nam przedstawić powody, jakie skłoniły go do powrotu do kraju, będącego w rękach zaborców. Przedstawia nam również swoje spojrzenie na emigrację, wytyka jej bierność i niechęć do jakiegokolwiek działania. Przedstawia swoje poglądy na to, co można by zrobić, aby sytuacja w Polsce polepszyła się, a może nawet prowadziła do odzyskania wolności.
W drugiej części pisarz relacjonuje nam swoje przybycie do Polski, jako tajnego emisariusza. Swoje działania konspiracyjne w Kamieniu Podolskim, areszt, więzienie, a potem zesłanie na Syberię. W straszliwym warunkach, człowiek ten nie stracił nic ze swojej wiary w ojczyznę i w to, że kiedyś uda się odzyskać niezależność. Przedstawia tutaj również życie więźniów w obozach. Próba ucieczki, która zakończyła się powodzeniem. I o wiele więcej.

W swojej książce, która swoją drogą była przetłumaczona na wiele języków, autor oprócz relacji ze swoich przeżyć, przedstawia również swoje spojrzenie na Europę, na Polskę. Gdzie jest nasze miejsce pyta. Próbuje również odpowiedzieć na pytanie, jakie działania pomogłyby w odzyskaniu przez Polaków suwerennego państwa.
Pamiętniki, które są raczej wspomnieniami jednego człowieka, czyta się znakomicie. W końcu opisuje tutaj dążenia naszego kraju do odzyskania wolności. Nie skupia się jednak tylko na tym. Bardzo ciekawie przedstawia również swoje życie w więzieniu, na Syberii, a w końcu czasy kiedy udało mu się uciec.
Książkę wydało Wydawnictwo Zysk-ska a ja zachęcam do zapoznania się z całością.

Od dawien dawna panowała moda na różnego rodzaju pamiętniki, wspomnienia, które opisywały zwyczajne życie pewnych osób. A jednocześnie przedstawiały nam kontekst historyczny, kulturalny, czasów w których powstawały takie opowieści. Pisane pod poduszkę, czasem stawały się niezwykle zajmującą lekturę, kiedy zostały wydane. Zwykli ludzie, celebryci, a także ważne i poważane...