Ta książka dostarczyła mi dużo emocji a szczególnie druga i trzecia część. Pierwsza strasznie mi się ciągnęła i mnie wynudziła miałam wrażenie, że cały czas czytam to samo. Druga część napisana z perspektywy Sally rewelacja i te zwroty akcji. W życiu bym na to nie wpadła. Miałam inne zdanie na temat Paula a ta część zburzyła wszystko. Miałam nadzieję, że w trzeciej części będzie happy end ale nie dla wszystkich był. Książka rewelacyjna szkoda, że pierwsza część była taka nudnawa bo dałabym 10/10.

Ta książka dostarczyła mi dużo emocji a szczególnie druga i trzecia część. Pierwsza strasznie mi się ciągnęła i mnie wynudziła miałam wrażenie, że cały czas czytam to samo. Druga część napisana z perspektywy Sally rewelacja i te zwroty akcji. W życiu bym na to nie wpadła. Miałam inne zdanie na temat Paula a ta część zburzyła wszystko. Miałam nadzieję, że w trzeciej części...

Gdyby książka była od początku taka wciągająca jak jej drugi i trzeci rozdział dałbym 10/10. Początek ciekawy, ale zanim przebrnąłem do drugiego rozdziału minęło dużo czasu, ponieważ nie ciągnęło mnie żeby w ogóle do niego dojść. Akcja rozwija się dopiero w połowie drugiego rozdziału i wtedy książki nie chce się wypuszczać z rąk. Moim zdaniem początek kiepski, ale druga połowa nadrabia akcją. Książka warta polecenia!

Gdyby książka była od początku taka wciągająca jak jej drugi i trzeci rozdział dałbym 10/10. Początek ciekawy, ale zanim przebrnąłem do drugiego rozdziału minęło dużo czasu, ponieważ nie ciągnęło mnie żeby w ogóle do niego dojść. Akcja rozwija się dopiero w połowie drugiego rozdziału i wtedy książki nie chce się wypuszczać z rąk. Moim zdaniem początek kiepski, ale druga...

Nierówna książka. Raz dobrze się czyta , a innym razem przynudza

Nierówna książka. Raz dobrze się czyta , a innym razem przynudza

2/3 książki z jednej strony wlecze się niemiłosiernie, z drugiej irytują obie bohaterki. Cały czas odurzone w ten czy inny sposób, i nie komunikujące się ani ze sobą ani z otoczeniem metoda zrozumiałą, tylko jakimiś niedopowiedzeniami. Podobnie zresztą sąsiadka niby coś mówi, a nie mówi. Wiadomo, że bez tych niedopowiedzeń nie byłoby całej powieści, ale to irytujący zabieg.
A tłumaczce wytłumaczyłabym, że ptak i inne zwierzęta mają po prostu oczy a nie ślepia, którego to słowa z upodobaniem wielokrotnie używa,

2/3 książki z jednej strony wlecze się niemiłosiernie, z drugiej irytują obie bohaterki. Cały czas odurzone w ten czy inny sposób, i nie komunikujące się ani ze sobą ani z otoczeniem metoda zrozumiałą, tylko jakimiś niedopowiedzeniami. Podobnie zresztą sąsiadka niby coś mówi, a nie mówi. Wiadomo, że bez tych niedopowiedzeń nie byłoby całej powieści, ale to irytujący...

Super. Mi sie bardzo podobała ksiazka. Bardzo lekko sie czyta. Akcja jest opowiedziana z wielu plaszczyzn (czego w zasadzie nie lubie- ale tu jest inaczej. Nie drazni To czytelnika).
Absolutnie zaskakujące zakończenie. Rozumiem, ze to nic nadzwyczajnego poprowadzić czytelnika do końca i dac mu w zamian rozwiązanie zagadki omawianej w całej historii. Tu jest troche inaczej, cały wątek Hannah jest niby nic nie znaczący, az tu na koniec... boom!
Polecam! Bardzo ciekawa lektura.

Super. Mi sie bardzo podobała ksiazka. Bardzo lekko sie czyta. Akcja jest opowiedziana z wielu plaszczyzn (czego w zasadzie nie lubie- ale tu jest inaczej. Nie drazni To czytelnika).
Absolutnie zaskakujące zakończenie. Rozumiem, ze to nic nadzwyczajnego poprowadzić czytelnika do końca i dac mu w zamian rozwiązanie zagadki omawianej w całej historii. Tu jest troche inaczej,...

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Ta powieść to debiut autorki. Nie ma więcej jej książek w Polsce, nawet nie wiem czy są w ogóle jakieś wydane, ale nietłumaczone. Ciekawe, czy coś jeszcze ukaże się w naszym kraju.
Kate Rafter to korespondentka wojenna, niezliczone ilości razy była w Syrii na misji, aby stamtąd na żywo opisywać cierpienia, ból i śmierć zwykłych ludzi, całych rodzin, małych dzieci. Cierpi na PTSD - zespół stresu pourazowego. Widma ofiar syryjskiej wojny nawiedzają ją w snach oraz na jawie.
Kate wraca do swojej rodzinnej miejscowości, Herne Bay, po śmierci jej matki. Chce uporządkować sprawy związane z jej śmiercią oraz sprzedażą rodzinnego domu. Wraz z przekroczeniem progu do owych widm wojny dołączają do niej wspomnienia koszmaru z dzieciństwa, wiecznie pijanego ojca, który po wypiciu alkoholu często wpadał w szał, oraz bezradnej matki i ignorującej wszystko siostry. Podejmuje próbę pogodzenia się z Sally, ale kiedy odwiedza siostrę, widzi, że kobietę całkowicie pochłonęło uzależnienie. Pijana i totalnie oderwana od rzeczywistości wyrzuca ją z domu.
W domu rodzinnym w Herne Bay najgorsze są noce. Kate nawiedzają nie tylko wspomnienia z wojny i przeszłości. Widzi i słyszy też coś, czego nie zauważają wszyscy inni... Czy ktoś próbuje zrobić z niej wariatkę? Czy ktoś uwierzy kobiecie zmagającej się z chorobą psychiczną?
Dałabym wyższą ocenę tej książce, gdyby nie to, że jak wspominałam, na początku nie potrafiłam ogarnąć chronologii zdarzeń przedstawionych w powieści. Podobała mi się narracja, historia widziana okien Kate i Sally, nieoczekiwane zwroty akcji oraz zwalające z nóg zakończenie. Sama atmosfera też na plus, ciężka, duszna, lekko depresyjna.
Tematyką powieści są tematy zawsze w modzie, zawsze aktualne, czyli choroba psychiczna - tutaj zespół stresu pourazowego, przemoc w rodzinie, alkoholizm, brak więzi w rodzinie. No i oczywiście wojna, cierpienie zwykłych ludzi, którym nie udało się uciec do bezpiecznego kraju, cierpienie dzieci, które chciałyby dla odmiany beztrosko się pobawić, pobiegać, czy w coś pograć, zamiast wiecznie się ukrywać i bać.
Dobra, mocna książka.

Faux Pas

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Ta powieść to debiut autorki. Nie ma więcej jej książek w Polsce, nawet nie wiem czy są w ogóle jakieś wydane, ale nietłumaczone. Ciekawe, czy coś jeszcze ukaże się w naszym kraju.
Kate Rafter to korespondentka wojenna, niezliczone ilości razy była w Syrii na misji, aby stamtąd na żywo opisywać cierpienia, ból i śmierć zwykłych ludzi,...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Na pewno nie nazwałabym jej thrillerem. Akcja wlecze się nieubłaganie przez ¾ książki i chwilami czytelnik ma chęć rzucić ją w kąt. Być może moje odczucia są takie gdyż jest to inna powieść od tych które zwykle czytuję. W których akcja rozgrywa się szybko i ciężko się od nich oderwać.
Ciekawe w tej książce jest ukazanie tego jaki skutek ma zetknięcie ludzi z wojną. Opisanie ogromu cierpienia jakiego była świadkiem główna bohaterka Kate podczas pobytu jako reporterka w Aleppo naprawdę daje do myślenia.
Akcja przyspiesza prawie pod koniec książki. Jej zakończenie może zaskoczyć, chociaż ja miałam pewne podejrzenia podczas lektury. W mojej głowie rodziło się kilka scenariuszy a zakończenie miało po troszku z każdego z nich.

Co na pewno jest irytujące w tej książce to nie brak akcji lub bardzo powolne jej rozkręcanie się, lecz sposób w jaki jest napisana. Widać pewne braki u pisarki, choć jej nie znam i było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Takie pisanie aż kłuje w oczy. Sytuacja gdy pod koniec książki Kate mówi swojemu byłemu partnerowi że była w ciąży i straciła dziecko, spogląda na niego on podnosi na nią wzrok i ma oczy spuchnięte od łez. Jejuuu jak można mieć oczy od razu spuchnięte od płaczu skoro dopiero co uronił pierwszą łzę. Takich sytuacji jest dość sporo i one mnie męczyły. Może dlatego że przestaję traktować pisarza poważnie. Sama historia chwilami irytuje a do tego sposób pisania.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Na pewno nie nazwałabym jej thrillerem. Akcja wlecze się nieubłaganie przez ¾ książki i chwilami czytelnik ma chęć rzucić ją w kąt. Być może moje odczucia są takie gdyż jest to inna powieść od tych które zwykle czytuję. W których akcja rozgrywa się szybko i ciężko się od nich oderwać.
Ciekawe w tej książce jest ukazanie tego...

Trochę nierówna książka. Początek mi się podobał, później trochę mnie nużyła aż wreszczie na koniec mocno wciągnęła.

Trochę nierówna książka. Początek mi się podobał, później trochę mnie nużyła aż wreszczie na koniec mocno wciągnęła.

"Dopóki wierzę,że ludzie potrafią zarówno kochać, jak i nienawidzić, jestem w stanie dalej żyć."

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
W zasadzie mogłabym ją podzielić na dwie części: mniej więcej pierwsze 150 stron mnie nużyło, czytało się ciężko, już straciłam nadzieję,że coś zacznie się dziać.
Ale później było już bardzo dobrze! Nie mogłam się oderwać, drugą połowę przeczytałam jednym tchem. Zaskoczyła mnie. Pozytywnie.

Myślę,że warto przeczytać i trochę przemęczyć się z tym początkiem.
Jako całość całkiem nieźle :)

"Dopóki wierzę,że ludzie potrafią zarówno kochać, jak i nienawidzić, jestem w stanie dalej żyć."

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
W zasadzie mogłabym ją podzielić na dwie części: mniej więcej pierwsze 150 stron mnie nużyło, czytało się ciężko, już straciłam nadzieję,że coś zacznie się dziać.
Ale później było już bardzo dobrze! Nie mogłam się oderwać, drugą...

Książka doskonała. Dla uważnych. Przeplatana narracja wymaga ciągłego skupienia uwagi. Pierwszym na co czytelnik zwraca uwagę to samopoczucie Kate. Próbuje odnaleźć sens w wizjach bohaterki. Zastanawia się co jest prawdą, a co wytworem umęczonego zespołem stresu pourazowego umysłu. I kiedy jesteśmy pewni, że wiemy wszystko nagle autorka wywraca nasze hipotezy do góry nogami. Okazuje się, że nie wszyscy, którym ufamy są godni naszego zaufania…A to co wydaje się być wizją to być może kryje w sobie znacznie więcej. Przewracając strony tej frapującej powieści nie mogłam uwierzyć, że jest ona debiutem. Dużym plusem jest przedstawienie zagmatwanych losów rodzinnych, relacji między siostrami: Kate, Sally oraz ich matką. I tutaj do końca nie wiemy co stało się z braciszkiem, który utonął. Czy był to rzeczywiście tragiczny wypadek czy zamierzone działanie? Oprócz wielu zagadnień jakże na czasie, związanych z imigracją, wojną, uchodźcami pojawia się problem alkoholizmu. Ta okropna choroba zniszczyła trzy kobiety: żonę i jej córki. Ojciec, który padł w szpony nałogu nie stronił nie tylko od kieliszka, ale także był wyjątkowym brutalem. I jeszcze jedna postać. Paul. Mąż, ojciec. Troskliwy, czuły opiekuńczy- ale czy na pewno? Co łączy go z pasierbicą? Kim jest mały chłopczyk pojawiający się w ogrodzie? Wytworem wyobraźni? Żywym człowiekiem? Przeczytajcie. Mnie ta książka zachwyciła i pochłonęła.

Książka doskonała. Dla uważnych. Przeplatana narracja wymaga ciągłego skupienia uwagi. Pierwszym na co czytelnik zwraca uwagę to samopoczucie Kate. Próbuje odnaleźć sens w wizjach bohaterki. Zastanawia się co jest prawdą, a co wytworem umęczonego zespołem stresu pourazowego umysłu. I kiedy jesteśmy pewni, że wiemy wszystko nagle autorka wywraca nasze hipotezy do góry...