Jak powiedział jeden z bohaterów o Hannah Baker "ona po prostu szukała pretekstu, żeby się zabić". Dała ludziom 13 powodów do samobójstwa - ja dam Wam nieco mniej.

Powód nr 1 - lektura tej powieści. (To kiepski żart).

Powód nr 2: Problemy głównej bohaterki. Sięgają nastoletniego, amerykańskiego dna pokroju powieści Chbosky'ego "Charlie". Neurotyczka, która nie potrafi miłości dać ani miłości przyjąć, jest osobą zwyczajnie skończoną w świecie. Niestety, neurotycy nie widzą, że mają problem, żądają od świata zauważenia go. A gdy świat go nie widzi (bo niby czemu miałby), oskarżają innych o swoje niepowodzenia i na siłę tkwią w bagnie, jakie sami sobie - często nieświadomie - tworzą, czerpiąc masochistyczną i sadystyczną przyjemność z obwiniania innych o to, jakimi miernotami życiowymi są.
To nie jest brak empatii z mojej strony, tylko realizm. Z bagna da się wyjść, jeśli się je wreszcie, do cholery, dojrzy. A są ludzie, którzy go wskazują. Niestety, trzeba ich słuchać.

Powód nr 3: Poważny problem, jakim jest samobójstwo, został spłycony do zagwostek zgłupiałych nastolatków, które nie widzą świata poza imprezami, seksem, alkoholem i robieniem rankingów klasowych. Gratuluję, poziom amerykańskiego (i pewnie nie tylko tego) debilizmu został osiągnięty.

Czego ta książka ma nauczyć Czytelnika, że świat i ludzie są podli, tchórzliwi i winni śmierci takich neurotyków jak Hannah? Nie, moi drodzy. Kto odbiera sobie życie w imię głupoty, nie zasługuje na to, by je mieć. I to da się wyciągnąć z tej powieści. Jest najzwyczajniej w świecie przereklamowana.

Jak powiedział jeden z bohaterów o Hannah Baker "ona po prostu szukała pretekstu, żeby się zabić". Dała ludziom 13 powodów do samobójstwa - ja dam Wam nieco mniej.

Powód nr 1 - lektura tej powieści. (To kiepski żart).

Powód nr 2: Problemy głównej bohaterki. Sięgają nastoletniego, amerykańskiego dna pokroju powieści Chbosky'ego "Charlie". Neurotyczka, która nie potrafi...