Heterycy:... wyobraźcie sobie alternatywny świat... gdzie miłość jest... NIELEGALNA!!1!!111

Osoby LGBTQA+:...

Ta książka jest tak heterogłupia, niewrażliwa i zwyczajnie nieprzemyślana, że skończyłam ją czytać tylko zdziwiona faktem, że coś takiego mogło zostać wydane. Ostatni raz w takim stuporze i namyśle nad ludzką głupotą tkwiłam przy lekturze "Zmierzchu", odpuście mi bogowie.

Więc głównym problemem naszych bohaterów jest to, że zakochali się w sobie w świcie, gdzie prawo nie pozwala im zamieszkać razem w jednym miejscu jeszcze przez kilka lat. Pomijając bzdurny charakter samej ideologii i stojącego za nią systemu społecznego, problemem bohaterów jest to, że NIE CHCE IM SIĘ BYĆ W ZWIĄZKU NA ODLEGŁOŚĆ. I dlatego ich miłość jest zakazana.

Kiedy doszłam do sceny, gdzie wyznają łączące ich uczucie rodzicom Maxa w sposób, który jawnie nawiązuje do przebiegu coming outu, miałam mdłości.

Nie mam sympatii do żadnego z bohaterów, ba, liczyłam na to, że zginą. Szczególnie Max, chodzące wcielenie toksycznej męskości.

Otoczka SF dowodzi przede wszystkim tego, że autorka nie czyta SF. Całość tak naprawdę ma być wyżywaniem się na wojnie między USA i Bliskim Wschodem, która prowadzi do zagłady obu stron, po czym powstaje europejska utopia indywidualizmu i różnorodności - szkoda tylko, że autorka nie pokazała nic z deklarowanej różnorodności czy indywidualizmu, a wszystkie slogany, którymi rzuca są zwyczajnie puste. Na tle "Zatrzymać gwiazdy" trylogia Igrzysk Śmierci przedstawia wiarygodny ustrój społeczno-polityczny, a to już osiągnięcie.

Heterycy:... wyobraźcie sobie alternatywny świat... gdzie miłość jest... NIELEGALNA!!1!!111

Osoby LGBTQA+:...

Ta książka jest tak heterogłupia, niewrażliwa i zwyczajnie nieprzemyślana, że skończyłam ją czytać tylko zdziwiona faktem, że coś takiego mogło zostać wydane. Ostatni raz w takim stuporze i namyśle nad ludzką głupotą tkwiłam przy lekturze "Zmierzchu",...