Opowieść o życiu Edwarda Raczyńskiego. Zaskakujące spojrzenie na historię naszego kraju, którą teoretycznie znamy coraz lepiej. Czytana z perspektywy arcyciekawej osobistości spoza granic terytorialnych jest trochę jak podglądanie przedstawienia "zza kulis". Absolutnie warto.

Stefania Kossowska, która zna Raczyńskiego jak mało kto, pisze w swych wspomnieniach, że w czasie prezydentury było mu przyjemnie, że wciąż jest ważny i niezastąpiony. Jednak to nie potrzeba zaspokojenia własnego ego pchnęła go na to stanowisko. "Tym, którzy go znali bliżej, nieraz zdawało się, że nie on sam tę rolę wybierał, ale była konsekwencją przyjętego raz na zawsze obowiązku".

Wyrzucany przez 50 lat z kart historii, Raczyński trafia do encyklopedii, podręczników, naukowych rozpraw. "Ograniczono się do strony czysto dekoracyjnej, dawania mu odznaczeń, składania rozmaitych hołdów. Na tym się kończyło. Nikt nie korzystał z jego doświadczeń" - powie tygodnikowi "Wprost" po śmierci Raczyńskiego Jerzy Giedroyc.

Pierwszym szokiem są wybory prezydenckie w 1990 roku. W pierwszej turze, wg rodziny głosuje na T. Mazowieckiego. Zna sytuację w Polsce i za "wojnę na górze" obwinia głównie Wałęsę. Pytany o swój wybór, nigdy jednak nie mówi, na kogo głosował. Celowo nie chce brać udziału w tej pierwszej "postsolidarnościowej" wojence.

22 grudnia 1990 roku na Zamku Królewskim w Warszawie emigracyjny prezydent Ryszard Kaczorowski przekazuje wywiezione w 1939 roku insygnia II Rzeczypospolitej swemu następcy - Lechowi Wałęsie.
Edward Raczyński nie ma już siły, żeby pojechać do Polski i uczestniczyć w tej uroczystości, na którą nie tylko czekał, ale i pracował przez ponad pięćdziesiąt lat.
Zwolniony wreszcie z obowiązku walki, coraz bardziej przenosi się w świat lat minionych, w którym w radiu nie było tak bolącej go nowomowy. W świat, gdzie mężczyźni nosili dobrze skrojone ubrania a słowo honoru łączyło się z honorem.

Po opuszczeniu uroczystości z okazji swego 100-lecia w domu czeka na niego list od Karoliny Lanckrońskiej:
Doznałeś ogromnej łaski i niespodziewanego szczęścia: dożyłeś Trzeciej Rzeczypospolitej. Ona 19 grudnia Cię uczci w gmachu, w którym przeżyłeś najcięższe lata swojej służby. Jest to zbieg fascynujący, który zamyka Twoje stulecie, jako idealne koło.

Mimo zmęczenia, dyktuje córce odpowiedź:
Karlo kochana - ze wszystkich gratulacji, które otrzymałem z okazji mego stulecia - Twoje słowa są dla mnie najbliższe i najważniejsze. Bo TY wszystko wiesz o mnie i jesteś prawdomówna.

29 lipca rozmawia o sprowadzeniu zwłok Władysława Sikorskiego do Polski.
30 lipca umiera.

Niesamowita postać. Mąż stanu oddany Polsce do końca. Chapeau bas.

Opowieść o życiu Edwarda Raczyńskiego. Zaskakujące spojrzenie na historię naszego kraju, którą teoretycznie znamy coraz lepiej. Czytana z perspektywy arcyciekawej osobistości spoza granic terytorialnych jest trochę jak podglądanie przedstawienia "zza kulis". Absolutnie warto.

Stefania Kossowska, która zna Raczyńskiego jak mało kto, pisze w swych wspomnieniach, że w czasie...