Szybkimi krokami nadchodzi zima. Hori uświadamia sobie, że nie długo skończy się ostatni semestr trzeciej klasy liceum — co za tym idzie, każdy pójdzie w swoją stronę. Boi się o przyszłość swojego związku. Czy jest ku temu powód? Jakie plany ma Miyamura wobec Hori? Razem z zimą zbliża się Wigilia i Sylwester. Jakie plany będą mieć nasi przyjaciele?

Niedawno dostałam komentarz, że z czasem "HoriMiya" zaczyna być nudna. Osoby, które oczekują niesamowitej akcji i płonącego romansu — serio mogą, po kilku tomach, zacząć się nudzić. Ja jestem wręcz zachwycona komiksem. Podoba mi się to, że historia idzie swoim wolnym tempem, przez co, nie rozstanę się z bohaterami tak szybko. Bo najgorsze to pokochać postacie — czy to z książki, czy z komiksu — i szybko się z nimi pożegnać.

Tym razem, do grupy znajomych dochodzi ktoś nowy. Z jednej strony jest najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, z drugiej.. bez swoich soczewek kontaktowych jest ślepy jak kret. Teraz spokojnie można powiedzieć, że w grupie znajomych znajdują się bardzo różni uczniowie. Jedni stawiają na naukę, inni na zabawę. Część z nich to skryci 'byli' samotnicy, inni nie potrafią żyć w cieniu. Za pomocą takiego miszmaszu manga jest jeszcze ciekawsza.

Mam takie wrażenie, że każda postać — nie tylko tytułowi bohaterowie — uczą się rozpoznawać swoje uczucia i z tym żyć. Czasami chodzi o zwykłą ludzką radość a czasami o odrzuceniu przez osobę, którą skrycie się kochało. To, w jaki sposób zostało przedstawione, uważam, że autorki wykonały kawał dobrej roboty.

Historia ukazana w mandze cały czas znajduje się w tym samym uniwersum. Nie znajdziemy tutaj magii, akcji z rodem "Taxi" czy chodzącego zombie.

Czytanie tego komiksu zajęło mi dość dużo czasu, a to z powodu kreski. Jak już dobrze wiecie, zakochałam się w niej. Jest wręcz idealna do takiego komiksu. Świetnie ukazane zostały uczucia i humory bohaterów w tym smutek, radość, złość czy najzwyklejsze łzy.

Polecam z całego serca tę serię. To jedna ze spokojniejszych serii, gdzie pięknie zostały ukazane problemy nastolatków wchodzący w dorosły świat. Pierwsze zakochanie się, samotność, odrzucenie, radość i przyjaźń. Jeżeli właśnie tego poszukuje — ta manga jest dla was. Nie przerażajcie się ilością tomów — ta manga jest tego warta.

Szybkimi krokami nadchodzi zima. Hori uświadamia sobie, że nie długo skończy się ostatni semestr trzeciej klasy liceum — co za tym idzie, każdy pójdzie w swoją stronę. Boi się o przyszłość swojego związku. Czy jest ku temu powód? Jakie plany ma Miyamura wobec Hori? Razem z zimą zbliża się Wigilia i Sylwester. Jakie plany będą mieć nasi przyjaciele?

Niedawno dostałam...

Skończyłam czytać ostatni tom, więc oceniam jako całość. Szczerze mówiąc ledwo dobrnęłam do końca, bo o ile na początku byłam zafascynowana postacią Miyamury, tak z każdym kolejnym tomem byłam coraz bardziej rozczarowana. Wszystko się rozjechało kiedy przestał być emo chłopcem i zaczęło się typowe szkolne życie. Generalnie manga miała swoje momenty, ale nie była to jakaś wciągająca lektura.

Skończyłam czytać ostatni tom, więc oceniam jako całość. Szczerze mówiąc ledwo dobrnęłam do końca, bo o ile na początku byłam zafascynowana postacią Miyamury, tak z każdym kolejnym tomem byłam coraz bardziej rozczarowana. Wszystko się rozjechało kiedy przestał być emo chłopcem i zaczęło się typowe szkolne życie. Generalnie manga miała swoje momenty, ale nie była to jakaś...

SZYBKO MIJA „HORIMIYA”

To już dziesiąty tom „Horimyi”. Szkoda, bo na chwilę obecną 11 jeszcze nie powstał, a co za tym idzie historia na pewien czas się kończy. A nie łatwo jest zostawiać sympatyczne postacie, z którymi spędziło się jednak sporo czasu, do których się przyzwyczaiło i których polubiło, a wraz z nimi ich pokręcone losy i perspektywy na przyszłość. Szczególnie, że zabawa z tym tomem jak zwykle jest znakomita.

Święta minęły, ale oświadczyny Miyamury wciąż zdają się pobrzmiewać w powietrzu. Jednocześnie nie wpłynęły zbytnio na obecną sytuację – wszystko jest po staremu. Chłopak wciąż nocuje w domu dziewczyny, czas spędzają głównie na nauce i lepszym poznawaniu siebie, w Nowy Rok wybierają się razem do świątyni, ale także kłopoty o nich nie zapominają. Kiedy przypadkiem Miyamura uderza Hori w pierś, dziewczyna dochodzi do wniosku, że ma za mały biust. Do tego dochodzi wreszcie do spotkania ojca Sengoku z ojcem Hori, co prowadzi do wyjaśnienie ich wzajemnych, specyficznych relacji. Tymczasem przewodniczący zaprzyjaźnia się z Ayasaki i Sakurą, ale to relacje z tą pierwszą zaczynają wykraczać poza koleżeństwo.

Co jednak z tego wszystkiego wyniknie, nie do końca jeszcze wiadomo. Na razie opowieść kończy się w tym miejscu, a że tom 10 był naprawdę znakomity, apetyt na ciąg dalszy jest jeszcze większy. Wróciła bowiem Sawada, z większą rolą i z paroma problemami, sprzeczki między ojcami bohaterów dostarczając dużo humoru i udzielają odpowiedzi na pytanie co zaszło między nimi, a całość jak zwykle oparta została na emocjach i uczuciach.

Spoglądając jednak na serię z perspektywy tych dziesięciu tomów, autorki dość szybko zmieniły wiele jej cech. Charakter bohaterów stał się inny, często wręcz parodystyczny, drugie oblicze Hori czyli kura domowa, zostało zapomniane, podobnie niektóre związki między postaciami jakby stały się mniej ważne także dla nich samych. Ale to i tak bez znaczenia, kiedy zabawa jest tak znakomita, a od mangi nie można oderwać się nawet na chwilę.

W trakcie serii ewoluowała także szata graficzna. Od początku nie zmieniły się charakterystyczne cechy rysunków Hagiwary, jest więc lekko, przyjemnie i zwiewnie, ale jej kreska stała się wyraźniejsza, przybyło detali i lekkości samego rysowania. Poza tym ilustracje dobrze współgrają z tytułem, są klimatyczne i przyjemne dla oka.

Jeśli lubicie niebanalne komedie romantyczne z nastoletnimi bohaterami, pełne żartów często wynikających z różnic płci, specyficznej japońskiej atmosfery i uroku, „Horimiya” jest dla Was. Poznajcie tę serię i przekonajcie się, jak wiele ma do zaoferowania. Polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/12/horimiya-10-hero-daisuke-hagiwara/

SZYBKO MIJA „HORIMIYA”

To już dziesiąty tom „Horimyi”. Szkoda, bo na chwilę obecną 11 jeszcze nie powstał, a co za tym idzie historia na pewien czas się kończy. A nie łatwo jest zostawiać sympatyczne postacie, z którymi spędziło się jednak sporo czasu, do których się przyzwyczaiło i których polubiło, a wraz z nimi ich pokręcone losy i perspektywy na przyszłość....

W tym tomie poznajemy też historię miłości innych bohaterów. Uwielbiam tatę Hori, jest uroczy.

W tym tomie poznajemy też historię miłości innych bohaterów. Uwielbiam tatę Hori, jest uroczy.

Tom na tym samym poziomie co poprzednie, poznajemy trochę lepiej ojca i matkę Hori i ich przeszłość.

Tom na tym samym poziomie co poprzednie, poznajemy trochę lepiej ojca i matkę Hori i ich przeszłość.