Tą manga jest jak spotkanie ze starymi przyjaciółmi - niby nie dzieje nadzwyczajnego, ale i tak miło się do nich wraca. Widzimy Hori, Miyamurę oraz ich przyjaciół w codziennych sytuacjach, nie ma tu dram i ciągnięcia wydarzeń na siłę. Tu wszystko wychodzi naturalnie i czujemy się jakbyśmy byli w centrum wydarzeń i oni byli naszymi znajomymi.

Miał to być ostatni tom, ale autorki postanowiły wydłużyć serię, więc jeszcze jeden na pewno będzie. Nie mogę się doczekać, aż kontynuacji.

Tą manga jest jak spotkanie ze starymi przyjaciółmi - niby nie dzieje nadzwyczajnego, ale i tak miło się do nich wraca. Widzimy Hori, Miyamurę oraz ich przyjaciół w codziennych sytuacjach, nie ma tu dram i ciągnięcia wydarzeń na siłę. Tu wszystko wychodzi naturalnie i czujemy się jakbyśmy byli w centrum wydarzeń i oni byli naszymi znajomymi.

Miał to być ostatni tom, ale...

POZORY MOGĄ MYLIĆ

Trochę czasu już minęło odkąd przeczytałem ostatni tomik „Horimiyi”. Znów więc musiałem powoli wczuć się w tę historię i przypomnieć sobie to i owo. Nie żeby seria tego wymagała, ale lubię jednak pamiętać co i jak. Nie zajęło to wiele czasu, a ja znów mogłem się dobrze bawić w trakcie lektury całości. Co prawda opowieść nie jest już tak znakomita, jak na początku, kiedy to miała do zaoferowania wprost rewelacyjne tomy, wciąż jednak to kawał dobrej rozrywki i nadal z ochotą wracam do tego świata i tych bohaterów.

Hori i Miyamura to idealny przykład na to, jak pozory mogą mylić. W szkole zawsze ukrywali to, jacy są naprawdę, teraz wiele osób zna ich prawdziwą naturę, ale i tak wciąż potrafią zaskoczyć. Jaki jest ich kolega Iura, każdy widzi, ale i on doskonale wpasowuje się w ten schemat. W szkole to łobuz, którego nie da się nie lubić, w domu też w pewnym stopniu zachowuje taką pozę, jednak rola starszego brata wymusza na nim odpowiedzialność i opiekuńczość. Dlatego tez to właśnie on prosi Hori by zajęła się sprawdzeniem wiedzy jego siostry i przygotowaniem jej do nauki w liceum, które ta sobie upatrzyła. Każdy bowiem idzie do wymarzonych szkół, a tylko jej nauczyciel zapowiedział, że nie ma na to szans. Co z tego wszystkiego wyniknie? I w jakie jeszcze sytuacje wmieszają się nasi bohaterowie?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/06/horimiya-13-hero-daisuke-hagiwara.html

POZORY MOGĄ MYLIĆ

Trochę czasu już minęło odkąd przeczytałem ostatni tomik „Horimiyi”. Znów więc musiałem powoli wczuć się w tę historię i przypomnieć sobie to i owo. Nie żeby seria tego wymagała, ale lubię jednak pamiętać co i jak. Nie zajęło to wiele czasu, a ja znów mogłem się dobrze bawić w trakcie lektury całości. Co prawda opowieść nie jest już tak znakomita, jak na...

Bardzo przyjemny tomik, Iura to jednak gość.

Bardzo przyjemny tomik, Iura to jednak gość.