To druga książka tej autorki jaką przeczytałam. Bardzo spodobał mi się styl w jakim pani Dąbrowska opowiada swoje historię, ale w przypadku tej pozycji się zawiodłam. Pomysł na fabułę jest ciekawy, główni bohaterowie nieprzeciętni, ale to chyba na tyle jeżeli chodzi o pozytywy. W trakcie czytania miałam wrażenie, że autorka nie miała planu książki tylko pisząc wymyślała scenariusz, co zaowocowało dużymi rozbieżnościami. Wiele scen do siebie nie pasowało, a postacią drugoplanowym, co rozdział zmieniały się charaktery. Kolejna sprawa, która mnie zirytowała, to fakt, że autorka w pewnym momencie porzuciła główny wątek historii przez, co książka stała się bezsensowna. Najgorsze jednak spotyka nas na samym końcu i nie chodzi mi tu o to jak skończyła się ta historia, ale jak autorka do niego doprowadziła. Obecne zakończenie świadczyć może jedynie o tym, że albo autorka nie wiedziała jak do niego doprowadzić, albo po prostu odechciało jej się pisania. Pani Dąbrowska miała świetny pomysł na książkę, ale moim zdaniem w ogóle go nie wykorzystała, a szkoda. Chociaż na tej książce się zawiodłam, to nie przekreślam jeszcze tej pisarki i mam zamiar w przyszłości dać jej kolejną szansę.

To druga książka tej autorki jaką przeczytałam. Bardzo spodobał mi się styl w jakim pani Dąbrowska opowiada swoje historię, ale w przypadku tej pozycji się zawiodłam. Pomysł na fabułę jest ciekawy, główni bohaterowie nieprzeciętni, ale to chyba na tyle jeżeli chodzi o pozytywy. W trakcie czytania miałam wrażenie, że autorka nie miała planu książki tylko pisząc wymyślała...