Ta sama narracja, dobrze znana z poprzedniego dzieła - cieszy od pierwszego rozdziału. Szybko jednak moja radość rozpuszczona została w natłoku postaci, które momentami nadmieniane były jedynie w tle, z imienia, a po czasie okazywało się, że to ważna postać o której nie wiemy zbyt wiele bo wcześniej czytając o niej nie dałem jej pełnej uwagi.
Wątki pomieszane, postaci tłumnie pojawiają się i znikają, często wdrażane są w sposób tak oszczędny, że nie wiedziałem kto aktualnie wypowiada kwestie albo, że ktoś inny jest w ogóle 'w pokoju'. Być może zawiodło mnie moje skupienie a być może sposób narracji gubi czytelnika. W połowie trzeciej części naprawdę straciłem cierpliwość, bo zbyt wiele było dygresji, zmian i niezapowiedzianych postaci, że miałem ochotę cisnąć książką w niesforne dziecko (żartuję).
Dobry nietuzinkowy kryminał. Wymaga pełnego skupienia i/lub poczynienia notatek w trakcie.
Świetna część czwarta i zakończenie. To właśnie te dwa elementy ratują książkę, bez nich gwiazdek było by jeszcze o dwie mniej.
Dziewczyna z pociągu znacznie bardziej spójna, rytmiczna, konsekwentna, przyjaźniejsza czytelnikowi. Woda zaś dojrzalsza, wymagająca pełnego oddania się jej, trudniejsza w odbiorze.

Ta sama narracja, dobrze znana z poprzedniego dzieła - cieszy od pierwszego rozdziału. Szybko jednak moja radość rozpuszczona została w natłoku postaci, które momentami nadmieniane były jedynie w tle, z imienia, a po czasie okazywało się, że to ważna postać o której nie wiemy zbyt wiele bo wcześniej czytając o niej nie dałem jej pełnej uwagi.
Wątki pomieszane, postaci...