Rzadko się zdarza abym nie wiedziała co sądzić o danej książce. Zwłaszcza gdy czytam dość dobre recenzje, zaczynam zastanawiać się czy aby na pewno zrozumiałam o co chodzi w całej historii. Jednak zacznijmy od początku, a raczej od opisu z okładki, który sprawia że książka może być genialna jeśli będzie to thriller psychologiczny…. jednak to romans. Do ostatniej strony liczyłam na coś co mnie zaskoczy, pokaże że autorki zakpiły z nas gatunkiem, bo tak naprawdę to pragną uświadomić nas jak obsesja może mieć zgubny wpływ na człowieka. No cóż wiara bywa ślepa.
Jednak co trzeba przyznać książkę czyta się szybko, więc strona po stronie zagłębiałam się w historię Mallory i Oz’a. Główna bohaterka przestawiona jest niczym geniusz, a w rzeczywistości to osoba która nie ma swojego zdania i nie ważne co zrobiłby Oz, ona ślepo w niego zapatrzona zapomina o wszystkim w momencie w którym pocałuje ją czy zdejmie z niej majtki. Sam Oz z kolei dla mnie jest idealnym przykładem psychopaty, który raczej powinien być zamknięty w psychiatryku, a nie kierować ogromną firmą.
Jednak staram się zrozumieć fenomen takich historii. On bogaty, przystojny, szarmancki, ona – samotna, biedna, szara mysz. I nagle te dwa przeciwległe bieguny spotykają się i zachodzi reakcja. Ostatecznie w życiu większość z nas poszukuje miłości i drugiej połówki. Szukamy kogoś, kto dla nas zrobi naprawdę wiele. Jednak czy obsesja to naprawdę jest najpiękniejsza forma szaleńczej miłości z happy end’em?
Oceńcie sami, bo nawet teraz nie wiem czy mogę polecić historię Mallory i Oz’a.

Rzadko się zdarza abym nie wiedziała co sądzić o danej książce. Zwłaszcza gdy czytam dość dobre recenzje, zaczynam zastanawiać się czy aby na pewno zrozumiałam o co chodzi w całej historii. Jednak zacznijmy od początku, a raczej od opisu z okładki, który sprawia że książka może być genialna jeśli będzie to thriller psychologiczny…. jednak to romans. Do ostatniej strony...