Pierwsza część książki daje wielowymiarowy, wstrząsający obraz iście patologicznego hobby, jakim jest nazywane górnolotnie "polowaniem" zabijanie zwierząt. Autor ma dużą, popartą doświadczeniem wiedzę na temat myślistwa i bardzo wiele z niej zawarł w swoim autobiograficznym reportażu. Książka bez wątpienia powinna być obowiązkową lekturą szkolną oraz lekturą dla każdego, kto na temat zabijania zwierząt "nie ma zdania" albo wręcz wierzy, że jest merytorycznie uzasadnione.

Teraz minusy: najmniej udane są składające się na drugą część wywiady - w większości niezbyt pogłębione merytorycznie, mocno zredagowane pod - niestety grafomański - styl pisania autora. Razi też seksistowskie potraktowanie przez Kruczyńskiego rozmówczyń, podkreślanie ich wyglądu i urody - jaki to ma niby związek z tematem? Niestety tego typu komentarze kłócą się z przekazem tej książki - o poszanowaniu każdego istnienia. Czyżby łatwiej było wyzbyć się przyjemności z zabijania, niż z przedmiotowego traktowania kobiet?

Nie wspomnę już o idiotycznym błędzie, jakim jest nazwanie jednej z bohaterek książki "psychologiem, psychoterapeutą, pisarzem, wydawcą i dziennikarzem" (sic!).

Pierwsza część książki daje wielowymiarowy, wstrząsający obraz iście patologicznego hobby, jakim jest nazywane górnolotnie "polowaniem" zabijanie zwierząt. Autor ma dużą, popartą doświadczeniem wiedzę na temat myślistwa i bardzo wiele z niej zawarł w swoim autobiograficznym reportażu. Książka bez wątpienia powinna być obowiązkową lekturą szkolną oraz lekturą dla każdego,...