Nie bardzo lubię czytać książki okrzyczane, bestsellerowe - zawsze wtedy mój apetyt na kawał dobrej historii niemiłosiernie się zaostrza i w razie rozczarowania jest to spadanie z wysokiego konia. Tak też z dozą niepewności i równocześnie przyjemnej ekscytacji podchodziłam do mojego pierwszego starcia z panem Miłoszewskim. Nokautu nie było, niemniej czuję satysfakcję.

Cudze chwalicie, swego nie znacie - Miłoszewski wypada lepiej aniżeli przereklamowane skandynawskie gryzipiórki korzystające z fali popularności Larssona. Naprawdę bardzo dobrze wykreowana postać prokuratora Szackiego - charyzmatyczna, budząca autentyczne zainteresowanie. Nie odstają również opisy arkanów jego zawodu, prowadzenie wątku kryminalnego oraz sposób osadzenia akcji we współczesnej, tak dobrze znanej mi Warszawie. Czytało mi się płynnie dzięki lekkiemu, niewymuszonemu stylowi i nabrałam ochoty na więcej.

Przy okazji do sięgnięcia po kontynuację przygód Szackiego nie będę się wahała ani sekundy!

Nie bardzo lubię czytać książki okrzyczane, bestsellerowe - zawsze wtedy mój apetyt na kawał dobrej historii niemiłosiernie się zaostrza i w razie rozczarowania jest to spadanie z wysokiego konia. Tak też z dozą niepewności i równocześnie przyjemnej ekscytacji podchodziłam do mojego pierwszego starcia z panem Miłoszewskim. Nokautu nie było, niemniej czuję satysfakcję....