Na wskroś miejsko-męska poezja zasadniczo miłosna, której leitmotiv stanowi tęsknota. Zbiór równy na bardzo wysokim poziomie. Wiersze Sasa charakteryzuje szczególny i niespotykany w polskiej, współczesnej poezji rytm - bardzo swoisty, pomysłowy, często zakamuflowany, ale obecny i wzbogacający odbiór. Myśli autora/narratora wciąż krążą wokół podobnych pojęć, rządzą nimi dworce, klatki schodowe, krzaki, jesienne parki w kałużach, alkohol przez pryzmat których możemy zobaczyć wyimek świata, życiowego mikrokosmosu poety. Nadają one tej poezji molowy ton, jak gdyby obserwować sceny i wydarzenia z kart tych wierszy zza przybrudzonej szyby. Co ważne nie tracą one jednak w obliczu dość ciężkiej chwilami atmosfery swej urody i pewnego wdzięku (których to przydaje im w szczególności wcześniej wspomniany rytm). Szczególnie urzekły mnie wiersze "Warszawa", "To był najlepszy temat na wielki wybuch", "Całkiem miły separatysta", "Przed pierwszym dzwonkiem", "Dramat w Karolinie", "Relacje", "Spod mostu do ust", "Drugi wiersz z ogniem w tle" i "Czerwiec u Żydówki". Poezję Sasa warto poznać bo naprawdę ma charakter i coś do powiedzenia.

Na wskroś miejsko-męska poezja zasadniczo miłosna, której leitmotiv stanowi tęsknota. Zbiór równy na bardzo wysokim poziomie. Wiersze Sasa charakteryzuje szczególny i niespotykany w polskiej, współczesnej poezji rytm - bardzo swoisty, pomysłowy, często zakamuflowany, ale obecny i wzbogacający odbiór. Myśli autora/narratora wciąż krążą wokół podobnych pojęć, rządzą nimi...