W większości kryminałów istnieje tło społeczne, portrety psychologiczne bohaterów i poza intrygą kryminalną sensu stricto, można sporo dowiedzieć się o kraju, czy mieście, gdzie wydarzenia się rozgrywają, no i o ludziach oczywiscie. W tym przypadku jest odwrotnie. Sylwetki rosyjskich policjantów są słodkie jak lukier. Nastia nigdy nie popełnia błędów, w jej przypadku nie ma mowy ani o zagadkach nierozwiązanych, ani nawet o zagadkach rozwiązanych tylko połowicznie. Jest jak maszyna. Jej szef, zwany Pączkiem , to ideał szefa: pracowity, inteligentny, wnikliwy, uczciwy , niezależny itp. W szeregach rosyjskiej policji nie ma ani korupcji, ani nepotyzmu, ani bylejakości, niczego nie zamiata się pod dywan . A policja ta jest skuteczna w 100%. O społeczeństwie nie za wiele wiadomo, bo wszyscy policjanci są tak zapracowani, że nie mają czasu na to, aby robić coś poza pracą. Z ludźmi spoza MSW czytelnik kontaktu nie ma. O życiu w Moskwie też nie wiele dowiedzieć się nie można.
całość
http://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2014/08/aleksandra-marinina-kolacja-z-zabojca.html

W większości kryminałów istnieje tło społeczne, portrety psychologiczne bohaterów i poza intrygą kryminalną sensu stricto, można sporo dowiedzieć się o kraju, czy mieście, gdzie wydarzenia się rozgrywają, no i o ludziach oczywiscie. W tym przypadku jest odwrotnie. Sylwetki rosyjskich policjantów są słodkie jak lukier. Nastia nigdy nie popełnia błędów, w jej przypadku nie...