Ta książka nie będzie moją ulubioną, ale chcę ją zapamiętać. Wielkim błędem okazało się obejrzenie najpierw ekranizacji a dopiero potem lektura powieści. Film bardzo mnie wzruszył i poruszył, do dziś pamiętam, jak płakałam razem z Hilary Swank, myślałam: "Boże, to taka wielka strata" i "nie pozbiera się dziewczyna". Potem długo jeszcze o nim myślałam i nie mogłam przeczytać książki, bałam się, że wpadnę w doła (no o skoro film tak na mnie podziałał to co dopiero książka!). I wreszcie po około roku, dokładnie wczoraj w nocy, wzięłam się za bary z tą historią. I... nie do końca była taka, jakiej oczekiwałam. Przede wszystkim wiele rzeczy zostało w filmie zmienionych, więc czytając o tym, że rzecz się dzieje w Irlandii pomyślałam: "No dobra, ale gdzie one później pojada na wakacje? Przecież to przełomowy moment!". Potem ta heca z filmem Declana: "Hilary by do tego nie dopuściła, zbytnio była pogrążona w żalu...", czy znajomość z Dannym... I zdałam sobie w końcu sprawę z tego, że porównując film z książką, ekranizacja w tym wypadku jest bardziej przejmująca niż pierwowzór. Otóż tak jest. Nie ukrywam, że jestem tym zaskoczona bo przeważnie jest totalnie na odwrót, ale dziś przeanalizowałam wszystko jeszcze raz i nie zmieniłam zdania.
Podsumowując - książkę przeczytałam porównując ją do filmu, co wyszło na niekorzyść powieści. Ale za jakiś czas spróbuję jeszcze raz - nie spisuję jej póki co na straty.

Ta książka nie będzie moją ulubioną, ale chcę ją zapamiętać. Wielkim błędem okazało się obejrzenie najpierw ekranizacji a dopiero potem lektura powieści. Film bardzo mnie wzruszył i poruszył, do dziś pamiętam, jak płakałam razem z Hilary Swank, myślałam: "Boże, to taka wielka strata" i "nie pozbiera się dziewczyna". Potem długo jeszcze o nim myślałam i nie mogłam przeczytać...