Książka nie dla wszystkich. Młodzi nie wiedzą i pewnie nie będą chcieli wiedzieć, co to było LWP. Sam nie miałem służby, ale koledzy tak. Bywałem na przysiędze. Miałem na studiach szkolenie wojskowe.
Trochę za gruba książka, ale polecam.
Ciekaw jestem, jak dziś wygląda WP bez L. Co prawda nie ma już służby, a to wiele zmienia.

Książka nie dla wszystkich. Młodzi nie wiedzą i pewnie nie będą chcieli wiedzieć, co to było LWP. Sam nie miałem służby, ale koledzy tak. Bywałem na przysiędze. Miałem na studiach szkolenie wojskowe.
Trochę za gruba książka, ale polecam.
Ciekaw jestem, jak dziś wygląda WP bez L. Co prawda nie ma już służby, a to wiele zmienia.

Książka może nie porywająca,ale w interesujący sposób ukazująca porażającą groteskę Ludowego Wojska Polskiego. Do dzieła Hellera sporo jej brakuje, ale nie nudziłem się podczas lektury.

Książka może nie porywająca,ale w interesujący sposób ukazująca porażającą groteskę Ludowego Wojska Polskiego. Do dzieła Hellera sporo jej brakuje, ale nie nudziłem się podczas lektury.

Książka Paska to fantastyczna opowieść o czterech miesiącach spędzonych przez kilkunastu młodych ludzi, absolwentów szkół wyższych, w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Szczupakowie, pod koniec 1988 roku.
 
Książka zbyt rozwlekła, momentami nużąca, mogłaby mimo to mieć jakąś wartość, gdyby oparta została na faktach, autentycznych wydarzeniach, ale autor od razu, na wstępie, wyraźnie zaznacza, że wszelkie podobieństwo osób i zdarzeń, przedstawionych w tej książce, do osób i zdarzeń prawdziwych jest przypadkowe i niezamierzone, a więc jeśli opowieść z wydarzeniami prawdziwymi nie ma nic wspólnego, jest tylko kiepską militarystyczną fantastyką. Miejscowości Szczupakowo na mapie Polski też nie znalazłem, choć to jest najmniej ważne.
 
Rzecz jasna, można założyć, że oświadczenie autora jest nieprawdziwe – choć niby czemu takie miałoby być, książka wydana została w 2008 roku, a więc w czasie, gdy autorowi nic już nie mogło grozić z tytułu wyjawienia ewentualnej prawdy o traktowaniu żołnierzy w byłym PRL – ale jeśli opowieść zaczyna się od asekuranckich matactw, to jaka gwarancja, że jest od nich wolna cała reszta?
 
Jakoś dobrnąłem do końca tej historii, ale… bez wielkiego zapału.

Książka Paska to fantastyczna opowieść o czterech miesiącach spędzonych przez kilkunastu młodych ludzi, absolwentów szkół wyższych, w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Szczupakowie, pod koniec 1988 roku.
 
Książka zbyt rozwlekła, momentami nużąca, mogłaby mimo to mieć jakąś wartość, gdyby oparta została na faktach, autentycznych wydarzeniach, ale autor od razu, na...

Jedyna tego typu książka jaka dotychczas ukazała się na naszym rynku opisująca bez retuszu rzeczywistość Ludowego Wojska Polskiego u schyłku PRL. Autor na podstawie własnych doświadczeń opowiada w sfabularyzowanej formie o czterech miesiącach (IX-XII 1988) pobytu w Szkole Podchorążych Rezerwy w Węgorzewie. Lektura może naprawdę szokować - w końcu nie czytamy o żołnierzach Armii Czerwonej z okresu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, tylko o podchorążych, świeżo upieczonych absolwentach najlepszych uczelni w Polsce pod koniec XX wieku.Okazuje się, że relacje między podwładnymi i przełożonymi,odmóżdżanie,głupota, chamstwo, lizusostwo, natrętna indoktrynacja - to wszystko jest ponadczasowe. Jeśli do tego dodać alkoholizm, pogardę dla elementarnej higieny osobistej, dramatyczny stan wyżywienia i umundurowania, skandaliczną opiekę medyczną i kontakt z kulturą ograniczający się do obowiązkowego oglądania Dziennika TV, to rysuje się obraz wojska daleki od tego, jaki znamy z mediów. Książkę, mimo ponad 600 stron objętości , czyta się szybko, choć niekoniecznie przyjemnie. Polecam ją wszystkim młodym mężczyznom, którym wydaje się, że ich ojcom żyło się lepiej. Bez seksistowskich podtekstów - raczej odradzam kobietom, głownie ze względu na wszechobecność wulgaryzmów.

Jedyna tego typu książka jaka dotychczas ukazała się na naszym rynku opisująca bez retuszu rzeczywistość Ludowego Wojska Polskiego u schyłku PRL. Autor na podstawie własnych doświadczeń opowiada w sfabularyzowanej formie o czterech miesiącach (IX-XII 1988) pobytu w Szkole Podchorążych Rezerwy w Węgorzewie. Lektura może naprawdę szokować - w końcu nie czytamy o żołnierzach...

Po prostu byłam ciekawa.. jako córka, siostra z rodziny Żołnierskiej- chciałam wiedzieć co jest po drugiej stronie barykady... czy prawda? to zawsze zostaje tajemnicą...

Po prostu byłam ciekawa.. jako córka, siostra z rodziny Żołnierskiej- chciałam wiedzieć co jest po drugiej stronie barykady... czy prawda? to zawsze zostaje tajemnicą...

Kraina Czystej Groteski...
O dziwo, mimo iż książka ma odrażającą okładkę wskazującą na powieść fantasy, to jednak jest bardzo realna, a to głównie za sprawą wspaniałych, dowcipnych, żywo napisanych, dosadnych (często wulgarnych) dialogów obrazujących rzeczywistość LWP i wiernie oddających klimat panujący wśród tzw. bażantów. Miłe zaskoczenie stylem pisania, który może zadowloić nawet tych bardziej wybrednych czytelników. A historię koszarową czyta się jak dobrą powieść przygodową. Duży szacunek dla autora, o którym cicho w naszych najwspanialszych mediach.

Kraina Czystej Groteski...
O dziwo, mimo iż książka ma odrażającą okładkę wskazującą na powieść fantasy, to jednak jest bardzo realna, a to głównie za sprawą wspaniałych, dowcipnych, żywo napisanych, dosadnych (często wulgarnych) dialogów obrazujących rzeczywistość LWP i wiernie oddających klimat panujący wśród tzw. bażantów. Miłe zaskoczenie stylem pisania, który może...

Książka ukazuje realia Ludowego Wojska Polskiego z punktu widzenia podchorążych. Autor w sposób zabawny i ciekawy opisuje zmagania żołnierzy z kolegami, przełożonymi, szarością dnia codziennego oraz problemami moralnymi (żeby nie "strepieć"). Pokazuje, że żołnierz "ma robić, a nie myśleć", a wszędzie liczą się tylko układy. Polecam lekturę osobom, które w wojsku nigdy nie były i chcą się dowiedzieć jak tam było, a także tym którzy byli i chcą sobie powspominać :)

Książka ukazuje realia Ludowego Wojska Polskiego z punktu widzenia podchorążych. Autor w sposób zabawny i ciekawy opisuje zmagania żołnierzy z kolegami, przełożonymi, szarością dnia codziennego oraz problemami moralnymi (żeby nie "strepieć"). Pokazuje, że żołnierz "ma robić, a nie myśleć", a wszędzie liczą się tylko układy. Polecam lekturę osobom, które w wojsku nigdy nie...