12 lat temu "Opowieści rodu Otori" Lian Hearn zaszczepiły we mnie miłość do Kraju Kwitnącej Wiśni. Opowiedziane oszczędnym, lekko poetyckim językiem, prezentowały postawy z odległego kręgu kulturowego, gdzie honor, śmierć i wiara w przeznaczenie nabierały głębszego znaczenia. Niemal po dekadzie od ukazania się ich ostatniej części powróciłem do tego świata. Tym razem z innymi bohaterami, bogatszy o treści i style przeczytanych później książek, zagłębiłem się w "Opowieści o Shikanoko".

Wraz z ostatnim tchnieniem cesarza rozpoczyna się walka o sukcesję Lotosowego Tronu. Potężny kapłan ma swojego faworyta i nie cofnie się przed niczym.
By wypełnić wolę niebios potrzeba przelanej krwi oraz odwagi do podążania drogą własnego przeznaczenia.

Współpraca ze znaną firmą Dark Crayon zaowocowała przykuwającą uwagę okładką. Niestety, zamieszczony na niej tytuł może wprowadzić czytelnika w błąd; w środku znajdziemy aż dwa tomy: uwzględnionego „Cesarza Ośmiu Wysp” oraz „Jesienną Księżniczkę, Dziecko Smoka” wydawane za granicą raczej oddzielnie. Połączenie ich jednym woluminem było jednak dobrym posunięciem; pierwszy tom nie koniecznie zachęciłby mnie do kupna kolejnego.
To, co pamiętam jako zaletę tu okazuje się być wadą; oszczędny język sunie po powierzchni unikając detali, co czyni postacie nieco papierowymi. Musiało minąć ponad sto stron nim ich losy wzbudziły we mnie jakiekolwiek emocje. Nie ułatwia tego mnogość bohaterów, ani zrezygnowanie z przedruku mapy umożliwiającej śledzenie ich wędrówek. Również język narracji ledwie przypomina tamtą poetyckość; psują go toporne miejscami dialogi oraz towarzyszący im nawyk zdradzania między wierszami prawdziwych myśli rozmówców - takie traktowanie czytelników niczym mało domyślne dzieci. Mógłbym tu winić po części innego niż w przypadku Otorich tłumacza, nie usprawiedliwia to jednak gorszych ocen nowych powieści autorki na zagranicznych portalach.

To, co różni zasadniczo oba cykle, to stopień zanurzenia w fantastyce. O ile w przypadku „Opowieści rodu Otori” elementy nadprzyrodzone były zaznaczone delikatnym akcentem, w „Opowieści o Shikanoko” stanowią jej esencję. Czerpie ona garściami z orientalnego folkloru wprowadzając nas w świat mitycznych istot, duchów, demonów, magicznych zwierząt i tajemniczych rytuałów.
Osobom odbywającym po raz pierwszy literacką podróż do Kraju Wschodzącego Słońca poleciłbym jednak wcześniejsze, dojrzalsze książki tej autorki. „Cesarz Ośmiu Wysp” zadowoli raczej przedział wiekowy 15-25 lat (nie będą one tak krytyczne w stosunku do prezentowanego języka) oraz tych, co zdążyli się już nieco nasycić odmiennymi obyczajami Japończyków i zapragnęli posmakować ciemniejszej strony ich wierzeń.

12 lat temu "Opowieści rodu Otori" Lian Hearn zaszczepiły we mnie miłość do Kraju Kwitnącej Wiśni. Opowiedziane oszczędnym, lekko poetyckim językiem, prezentowały postawy z odległego kręgu kulturowego, gdzie honor, śmierć i wiara w przeznaczenie nabierały głębszego znaczenia. Niemal po dekadzie od ukazania się ich ostatniej części powróciłem do tego świata. Tym razem z...