Trudna książka napisana przystępnym, prostym językiem. Ciężko zebrać myśli, dużo pytań kłębi mi się w głowie. Przeczytałam tę historię, żebym wiedziała, co oglądam w kinie, ale film jest wierną kopią (różni się kilkoma detalami) i nic mi nie rozjaśnił. Ilość cierpienia jest niewiarygodna, bo najgorszym z możliwych jest bezsilne patrzenie na zadawanie bólu innym. Dwóch Jezuitów podejmuje trud odnalezienia swojego nauczyciela i przewodnika duchowego, ojca Ferreirę, który po japońskich torturach wyrzekł się wiary. Tym młodym ludziom wydaje się to nie do pomyślenia, więc wyruszają w drogę, aby przekonać się, ze jednak wszystko jest możliwe. Jeden z nich zostaje "sprzedany" przez swojego japońskiego przewodnika, który wielokrotnie zapiera się wiary i wielokrotnie wraca jako skruszony chrześcijanin. Swoją postawą wywołuje pogardę i odrzucenie wśród jego znajomych, sąsiadów a momentami nawet księdza. Kichijiro płacze i lamentuje, zrzuca swoją podłość na słaby charakter. Dla mnie ten człowiek jest odzwierciedleniem ciągłego zmagania się z wiarą, szukania jej, odrzucania kiedy wywołuje lęk albo wręcz wymaga poświadczenia. Ten człowiek ma świadomość swojej nędzy i nie ukrywa jej, większości z nas na to nie stać, bo my w fajnym, niezagrożonym świecie uważamy się za tych, którzy są odporni i nie poddaliby się pierwszym lepszym torturkom. Ojciec Ferreira z kolei spędził w Japonii 20 lat nawracając, budując świątynie i tworząc wspólnotę chrześcijańską. Poddał się po wyjątkowo brutalnym traktowaniu, mając do wyporu apostazję lub śmierć. Wybrał życie. Czy można go potępić? nie można, bo nie wiemy, co zostało w sercu tego Jezuity. Rodrigues (główny bohater) zarzuca Bogu milczenie i bierne przyglądanie się cierpieniu chrześcijańskich wieśniaków. Miał wybór między trwaniu przy własnej wierze a przyglądaniu się jak kolejni ludzie są zamęczani na śmierć nie za własną ale za jego wiarę. Książka jest koszmarem nie dlatego, że Bóg milczy ale dlatego, że razem z Rodriguezem patrzymy na śmierć ludzi zadawanych ręką tych, którzy pomijając poszanowanie ludzkiej godności, stworzyli państwo kontrolujące i wykluczające myślących i wierzących inaczej.

Trudna książka napisana przystępnym, prostym językiem. Ciężko zebrać myśli, dużo pytań kłębi mi się w głowie. Przeczytałam tę historię, żebym wiedziała, co oglądam w kinie, ale film jest wierną kopią (różni się kilkoma detalami) i nic mi nie rozjaśnił. Ilość cierpienia jest niewiarygodna, bo najgorszym z możliwych jest bezsilne patrzenie na zadawanie bólu innym. Dwóch...