Lektura książki wywołała we mnie masę emocji, wspomnień, wzruszeń, przede wszystkim wróciły piosenki które towarzyszyły naszemu życiu. Ale Młynarski też śmieszy i smuci gdy czyta się rymowane felietony, tak aktualne w obecnych czasach. Delektowałem się jego panowaniem nad słowem, absolutnym słuchem językowym; te wiersze/piosenki są małymi arcydziełami. Książka, do której będę wracał.

Ten wybór wierszy i piosenek Młynarskiego ukazał się tuż po jego śmierci; dopiero teraz widać jakiego mistrza straciliśmy. Lektura niespodziewanie wzbudziła we mnie liczne wspomnienia i emocje, jak np. te ze szczęśliwych dni: „Lampa nad progiem i krzesło i drzwi, wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał”. Czytałem i widziałem Wiesława Gołasa brawurowo wykrzykującego w Opolu „W Polskę idziemy”, razem ze Skaldami nuciłem 'Prześliczna wio-wiolo wiolonczelistka la-la-la', patrzyłem na Młynarskiego, jeszcze młodego i pięknego, zaciągającego „Jesteśmy na wczasach w tych góralskich lasach.” Ech, łza się w oku kręci...

Ale to nie wszystko, jego bon-moty przeszły do języka potocznego i są wciąż niepokojąco aktualne, już w wierszu otwierającym książkę czytamy: „Ludzie to lubią, ludzie to kupią, byle na chama, byle głośno, byle głupio.” No właśnie... Albo „Co by tu jeszcze spieprzyć panowie?” Czy sławne „róbmy swoje, póki jeszcze ciut się chce”. Czy: „Przyjdzie walec i wyrówna”, albo „Żebym ja kiedyś mógł robić to, na co naprawdę zasługuję!”, czy wreszcie ostatnio przypomniane: „Kto powiedział kasjer dupa!?”

Można sobie te wierszyki czytać, rozbierać na części, nie ma w nich śladu fałszu, kiczu, jest za to mistrzostwo językowe, panowanie nad słowem absolutne, jest w nich śmiech i płacz, jest historia ostatnich dziesięcioleci, jest nasze życie. To małe arcydzieła; z pewnością będę do nich wracał.

Pisze autor żegnając Bułata Okudżawę: „zgasł ten uśmiech co rozumiał wszystko, zgasło serce, co kochało nas”... To samo można powiedzieć o Młynarskim...

I jeszcze muszę zacytować, niezmiernie aktualny kuplecik z r. 1992 zatytułowany 'Prawdziwy Polak':
„(...) coraz częściej w naszym kraju
krzyczy i zabiera głos prawdziwy Polak.

Gdy tak krzyczy i podkreśla, że prawdziwy,
ja w tej sprawie mam z nim pogląd
jednobrzmiący –
Polak musi być prawdziwy,
a nie jakiś robaczywy,
niejadalny, jadowity czy trujący!(...)
trzeba zabrać się do pracy
i należy szybko wydać jakiś atlas.
I w atlasie wyrysować z detalami,
który Polak jest prawdziwy, kto fałszywy,
żeby jasność miał odbiorca –
a jeżeli trzeba wzorca,
to polecam 'Mały atlas polskich grzybów'.”

Lektura książki wywołała we mnie masę emocji, wspomnień, wzruszeń, przede wszystkim wróciły piosenki które towarzyszyły naszemu życiu. Ale Młynarski też śmieszy i smuci gdy czyta się rymowane felietony, tak aktualne w obecnych czasach. Delektowałem się jego panowaniem nad słowem, absolutnym słuchem językowym; te wiersze/piosenki są małymi arcydziełami. Książka, do której...