Nietypowe, acz znakomite ujęcie. Książka która powoduje nieco inne spojrzenie na okres międzywojennej historii i nawet z tego powodu warto ją przeczytać.
Tooze posiadł umiejętność pisania o historii gospd. w taki sposób, by nie zakopać się na poziomie „Tabela nr 123” oraz utrzymać żywy i obrazowy język. Ale po kolei.

Tooze (Autor także wydanej w Polsce świetnej monografii na temat gospodarki III Rzeszy) postanawia przybliżyć nam lata międzywojenne i kształtowania się dzisiejszego układu gospodarczego. To okres wchodzących do gry Stanów Zjednoczonych których potęga zaczyna przyćmiewać wszystko co widzieliśmy do tej pory. Dla mnie lata 20 i 30-te to do tej pory był takim „straconym” czasem. Czasem kiedy Europa brunatniała (Albo czerwieniała – przez rozwój skrajnej lewicy), gdy nie udało się wyjść z ograniczeń czasu poprzedniego, skończyło się wojną, brakiem porozumień (zastępowanych autarkiami i wznoszonymi graniami celnymi). To wreszcie wzrost nastrojów antysemityzmu, rozwój nacjonalizmów i brak zaufania w biznesie. Tooze z kolei pokazuje że nie musiało tak być, że był moment pomysłów na integracje świata zachodniego (ba widać nawet pierwsze przebąkiwania o zjednoczonej Europie), na wreszcie umiejętną dominację USA. Europa nie musiała iść tą drogą którą znamy – do początków lat 30-tych narracja współczesnych szła w tą stronę, że wiele się udaje, że świat się zdemokratyzuje i zintegruje, że koszmar lat 1914-1918 jest przełamywany.

Tooze w ogóle swoją narrację pokazuje przede wszystkim przez pryzmat właśnie Stanów Zjednoczonych i ich rosnącej potęgi, oraz braku umiejętności konsekwentnego przekładania tej potęgi na wpływy polityczne. Kraj ten dojrzeje do tego dopiero po 1945 r. – ale to już temat na osobną książkę. Książka ma też naruszone proporcje, ok 2/3 to jednak okres wojenny i tuż powojenny, pozostałe lata są nakreślone już znacznie słabiej (co wynika ze szczupłości miejsca niż słabszych analiz).
Osobna i ciekawą książką byłaby analiza – czemu się nie udało, czemu ta optymistyczna wizja została zastąpiona brunatnymi koszulami.
Troszkę niezrozumiała jest tylko periodyzacja – okres 1916 r., to jak rozumiem moment gdy wejście USA do wojny było niezbędne, gdy wojna wydawała się nierozwiązywalnym problemem na skalę nieporównywalną. Z kolei 1931 r. to moment gdy okazało się że Wielki Kryzys będzie nazwany jednak Wielkim, że nie skończy się jak poprzednie tąpnięcia, ja to rozumiem, jednak szczególnie tej ostatniej daty jednak nie do końca kupuje.

Nietypowe, acz znakomite ujęcie. Książka która powoduje nieco inne spojrzenie na okres międzywojennej historii i nawet z tego powodu warto ją przeczytać.
Tooze posiadł umiejętność pisania o historii gospd. w taki sposób, by nie zakopać się na poziomie „Tabela nr 123” oraz utrzymać żywy i obrazowy język. Ale po kolei.

Tooze (Autor także wydanej w Polsce świetnej monografii...