Publikacja o końcowym akordzie wojny, apogeum potęgi militarnej USA na Pacyfiku. Spojrzenie z dużego obrazka, mnóstwo ciekawych analiz, ale przy zachwianiu równości narracji, nieco rwane wątki.

Na początku brakuje jednego dość poważnego wyjaśnienia - publikacja omawia działania FLOTY w wojnie na Pacyfiku, a nie wszystkich sił zbrojnych USA - Flota działała w północnej części, na południu (OD Guadalcanalu poprzez resztę Wysp Salomona, Archipelag Bismarcka, Nową Gwinęę) działała Armia z McArthurem na czele. Stąd zapewne pobieżny opis działań na Filipnach, z koncentracją na samym starciu morskim.
Ciekawie opisane różne podejście poszczególnych admirałów (błąd Halsey'a pod Luzonem a kilka miesięcy wcześniej w podobnej sytuacji, chyba dobra decyzja Spruance.

Ogólnie to dobra pozycja, na którą Autor miał chyba zbyt wiele pomysłów, bardzo szczegółowo opisał starcie lądowe na Saipanie, ale potem odpuścił już kolejne, przez całość pokazywał za to dość umiejętnie zmieniającą się filozofię USNavy i ów "amerykański" styl wojny.

Ogólnie wartościowa pozycja, ale jako uzupełnienie wiedzy.

Publikacja o końcowym akordzie wojny, apogeum potęgi militarnej USA na Pacyfiku. Spojrzenie z dużego obrazka, mnóstwo ciekawych analiz, ale przy zachwianiu równości narracji, nieco rwane wątki.

Na początku brakuje jednego dość poważnego wyjaśnienia - publikacja omawia działania FLOTY w wojnie na Pacyfiku, a nie wszystkich sił zbrojnych USA - Flota działała w północnej...

Bardzo nierówna publikacja. Doskonale opisane zdobycie Saipanu, potem niestety jest gorzej. Wątki są rwane (jak np. rozwój B-29),niedokończone co tylko przeszkadza w czytaniu. Powiedziałbym "dobre złego początki", po naprawdę świetnej części I potem poziom spada (a i tempo czytania też). Autor chyba nie do końca był przekonany czy koncentrować na kilku postaciach czy też na opisie zdarzeń. Polecam by się zapoznać z zajęciem Marianów, reszta nie wnosi zbytnio nic nowego.

Bardzo nierówna publikacja. Doskonale opisane zdobycie Saipanu, potem niestety jest gorzej. Wątki są rwane (jak np. rozwój B-29),niedokończone co tylko przeszkadza w czytaniu. Powiedziałbym "dobre złego początki", po naprawdę świetnej części I potem poziom spada (a i tempo czytania też). Autor chyba nie do końca był przekonany czy koncentrować na kilku postaciach czy też...

Książka ciekawa ale trudna w samym czytaniu. Może trochę jest to wina przekładu? Zdecydowanie mylący jest tytuł. Autor wybiera z okresu 1944-45 jedynie te operacje na Pacyfiku które miały bezpośredni wpływ na akt ostateczny wojny czyli zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Dopiero z tej perspektywy staje się zrozumiała narracja która prowadzi nas trzema głównymi szlakami: decyzji politycznych i strategicznych, wybranych działań operacyjnych(głównie lądowanie na Marianach i Bitwa na Morzu Filipińskim) i osobistych historii wybranych bohaterów (np. adm, R. Spruance puł. P. W. Tibbets, kmdr. por D.L. Kauffman czy pielęgniarka Shizuko Miura). Pytaniem, które od czasu punktów zwrotnych pod Midway i Guadalcanl, nurtowało przywódców i najwyższych dowódców nie było: jak pokonać wroga (to Flota Przypływu miała już opanowane) a raczej jak zmusić go do kapitulacji. Doświadczenie zdobywania Saipanu było swoistym "kamieniem milowym" w doświadczeniu wojny z przeciwnikiem "totalnie" fanatycznym. Relacje bezpośrednich świadków i bohaterów (po obydwu stronach) stanowią swoisty fundament na którym zbudowana jest strategia totalna po stronie amerykańskiej: świadome palenie miast i w końcu bomba atomowa. Doświadczenia osobiste burzą ciąg narracji strategicznej ale stanowią też o wartości tej książki a na pewno pozwalają choć trochę zrozumieć dylematy roku 1945. W sumie najmniej w tej książce jest o samej tytułowej Flocie chyba, że akurat wykonuje pożyteczne działanie wspierania desantu. Autor ma swoją tezę przedstawia argument za nią a nawet przeciwne można więc z nim dyskutować. Ostatni rozdział ukazujący realia okupacji Japonii i filozofii MacArtura która za nią stała jest ostatecznym argumentem za tezą że zemsta ma swoje granice wyznaczone przez atomowe grzyby a za tymi granicami jesteśmy ludźmi którzy muszą jakoś żyć na przyciasnej planecie.

Książka ciekawa ale trudna w samym czytaniu. Może trochę jest to wina przekładu? Zdecydowanie mylący jest tytuł. Autor wybiera z okresu 1944-45 jedynie te operacje na Pacyfiku które miały bezpośredni wpływ na akt ostateczny wojny czyli zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Dopiero z tej perspektywy staje się zrozumiała narracja która prowadzi nas trzema...

"Końcowe akordy wojny na Pacyfiku"
Z dużym zainteresowaniem sięgnąłem po książkę "Flota w czasie przypływu". Działania zbrojne na Dalekim Wschodzie podczas drugiej wojny światowej są moim konikiem. Wcześniej nie znałem autora publikacji i było to moje pierwsze zetknięcie z jego prozą.
Nie mogłem się przyzwyczaić do "szarpanego" stylu Pana J.D. Hornfischer-a. Wkurzały mnie niedokończone wątki i gwałtowne przeskoki na inne tematy. Brakowało mi jasnych podsumowań pewnych sytuacji, wyników bitew czy działań oddziałów. Z początku odczuwałem duży dyskomfort nie mogąc się przyzwyczaić do chaosu. Nie tak wyobrażałem sobie pracę historyczną. Z biegiem czasu zacząłem "ogarniać" akcję i lektura stała się ciekawsza. Musiałem pobyć trochę ze specyficznym stylem i go zaakceptować.
Książka przenosi nas w różne rejony działań. Bywamy w sztabach, w kabinach samolotów, patrzymy na wojnę oczami zwykłego piechociarza. Autor, co istotne nie zapomina o Japończykach. Dużym wkładem emocjonalnym są wspomnienia walczących obu stron.
Kolejną ważną rzeczą jest spojrzenie na całość koszmaru oczami cywili. W książkach o konflikcie na Pacyfiku dość rzadko możemy poznać tą stronę. Bez ukazania cierpienia ludności cywilnej obraz wojny jest zawsze niepełny.
Zakres przedstawionych działań zaczyna się od przygotowania do zajęcia Saipanu, a kończy na działań administracji amerykańskiej po kapitulacji cesarstwa.
Dość mocnym akcentem jest szczegółowe omówienie atomowych ataków na Hiroszimę i Nagasaki. Autor przeprowadza rozbudowaną polemikę usprawiedliwiając ten akt.
Wydanie jest na najwyższym poziomie. Twarda oprawa, szyty grzbiet i piękny biały papier. Małą uwagę mam tylko do jakości niektórych zdjęć na końcu. Są zbyt przyciemnione i niewyraźne.
Tekstowi towarzyszą dokładne mapy. Ułatwiają zrozumienie następstw niektórych wydarzeń. Czasami można spotkać schematy organizacyjne marynarki, sił powietrznych i lądowych USA.
Lektura dla osób chcących poszerzyć wiedzę, jednak muszą przygotować się one na nienajlepszy, moim zdaniem, styl. W związku z tym, iż jest to moja subiektywna opinia, jego ocena może się różnić u innych czytelników. Najlepiej sprawdzić samemu...

"Końcowe akordy wojny na Pacyfiku"
Z dużym zainteresowaniem sięgnąłem po książkę "Flota w czasie przypływu". Działania zbrojne na Dalekim Wschodzie podczas drugiej wojny światowej są moim konikiem. Wcześniej nie znałem autora publikacji i było to moje pierwsze zetknięcie z jego prozą.
Nie mogłem się przyzwyczaić do "szarpanego" stylu Pana J.D. Hornfischer-a. Wkurzały mnie...