Gdybym miała określić tę książkę jednym zdaniem, powiedziałabym, że jest gorsza od części pierwszej. W przeciwieństwie do Walki od której nie mogłam się oderwać, tutaj nie miałam tego problemu, żeby nie powiedzieć, że lektura nadmiernie rozciągnęła mi się w czasie. I tak sobie sądzę z perspektywy czasu, że to dobrze nie zrobiło relacji ja : Szansa. Podejrzewam, że gdybym przeczytała ją bez odkładania, moja ocena byłaby lepsza. Pewnie łatwiej byłoby mi utrzymać zainteresowanie bohaterami i ich relacjami. Tyle, że samej Szansie akurat ciężej było utrzymać moje zainteresowanie.
Niby wszystko jest w porządku. Bohaterowie podobnie jak w poprzedniej części dobrze dobrani do siebie i fizycznie i emocjonalnie, z bagażem przeszłości, który w tego typu historiach jest elementem nieodzownym, ale również ładnie spinającym całość. Więc w zasadzie czemu mnie ta opowieść tak nie porwała?
I jeśli mam być szczera, nie umiem powiedzieć. Może czasami tak jest, że obiecujemy sobie znacznie więcej niż dostajemy i z tego powodu nasza ocena jest niższa niż wskazuje na to fabuła, bohaterowie, pomysł czy wykonanie. A prawdą jest, że oczekiwania miałam całkiem pokaźne.
Nie, to nie jest zła książka. Dobra, choć słabsza. I mam nadzieję, że najsłabsza z cyklu. Zobaczymy jak poradzi sobie Przeznaczenie.

Gdybym miała określić tę książkę jednym zdaniem, powiedziałabym, że jest gorsza od części pierwszej. W przeciwieństwie do Walki od której nie mogłam się oderwać, tutaj nie miałam tego problemu, żeby nie powiedzieć, że lektura nadmiernie rozciągnęła mi się w czasie. I tak sobie sądzę z perspektywy czasu, że to dobrze nie zrobiło relacji ja : Szansa. Podejrzewam, że gdybym...