Zachęcający tytuł. Intrygująca okładka. Ciekawy opis.

Jako absolwentka resocjalizacji, nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki.

Na dodatek we wstępie do „Po prostu zabijałem” autor wspomina o słynnym reportażu literackim Trumana Capote’ „Z zimną krwią”, którym byłam zachwycona.

Obecnie czytam także – trochę z doskoku – „Polskie morderczynie” Katarzyny Bondy.

Dlatego byłam baaardzo ciekawa tej lektury.

Niestety rozczarowałam się.

Obiecujący wstęp autora, w którym wspominał, że nie jest do typowa literatura faktu, dał mi złudne wyobrażenie lektury. Już zacierałam ręce, że oto leży przede mną literacki reportaż w stylu „Z zimą krwią”. Jednak w tym przypadku połączenie literatury z dziennikarstwem podziałało na niekorzyść książki.

Miałam nieodparte wrażenie, że to co czytam, to czysta fikcja. Zwyczajne przechwałki człowieka z niskim ego, który co prawda odsiaduje wyrok za kilka „głów”, ale tak bardzo koloryzuje swoją historię, jak tylko jest to możliwe. Bardzo powierzchowne opisy morderstw, nieustanne wstawki w stylu „Nie będę ci opowiadał szczegółów, bo na co ci one”, „Wracając do Francji, zabiłem tam więcej ludzi, tylko nie chcę cię zamęczać podobnymi historiami” były bardzo irytujące. Poza tym niby mamy do czynienia z historią polskiego seryjnego mordercy, a nie otrzymujemy nawet jednej próby głębszej analizy jego psychiki, jakiegoś portretu psychologicznego.

Wszystko było takie miałkie, na zasadzie „Przybyłem, zobaczyłem, zabiłem. Wsiadłem do pociągu i znowu przybyłem…”. Nie wiem, być może właśnie taki był cel autora? Chciał podkreślić to, że istnieją ludzie, dla których zabicie człowieka jest czymś tak naturalnym i bezrefleksyjnym, jak dla mnie wypicie czarnej kawy na śniadanie?

Historia opisana bardzo prostym językiem, więc czyta się ją szybko.

Karolina Kosuniak
IG step_books

Zachęcający tytuł. Intrygująca okładka. Ciekawy opis.

Jako absolwentka resocjalizacji, nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki.

Na dodatek we wstępie do „Po prostu zabijałem” autor wspomina o słynnym reportażu literackim Trumana Capote’ „Z zimną krwią”, którym byłam zachwycona.

Obecnie czytam także – trochę z doskoku – „Polskie morderczynie” Katarzyny...