Ten utwór za bardzo tchnął mi brazylijskim serialem, żeby się mógł spodobać...

Dwie zakochane pary, w których uczucie rozkwita na pstryknięcie palcem, jak za pomocą magicznej różdżki (ok, miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa, ale ta przedstawiona przez Szekspira, tchnie zwykłym absurdem). Nienawiść jednego brata do drugiego (o jej powodzie czytelnik może jedynie snuć domysły) wywołuje intrygę, uderzającą wcale nie w znienawidzonego brata, ale jego kompana (chyba w myśl zasady: nieważne komu właściwie szkodzę, ważne, żeby komuś było gorzej ode mnie). Wielka miłość zachwiana z powodu jednego oskarżenia, dziwny pomysł z "uśmierceniem" zniesławionej kobiety (która nawet nie próbowała bronić swojej niewinności przed ukochanym), szczęśliwy zbieg okoliczności, gdy odpowiednia osoba podsłuchała złoczyńcę - i finał, w którym wszyscy są znowu zakochani, szczęśliwi, radują się i świętują... No, ludzie, dajcie żyć...

Rozumiem, że konwencja komedii sprzyja tworzeniu takich właśnie lekkich, prostych utworów, mających na celu nieskomplikowaną rozrywkę. Ale po dramaturgu takiego kalibru spodziewałam się czegoś lepszego. Jedno, co mu się w tym utworze udało, to dopasować tytuł do treści...

Para docinających sobie zakochanych - Benedyk oraz Beatryks to jedyne postacie, które ratują trochę ten utwór. Ich słowne pojedynki, dowcipne kłótnie, które ostatecznie ich do siebie zbliżają, należą do ciekawszych partii utworu. A bohaterowie ci wydają się najbardziej żywi, podczas gdy reszta to postacie papierowe, schematyczne. Szkoda, że to właśnie wokół nich nie zawiązała się główna intryga i akcja - z pewnością dałoby to dużo lepszy efekt...

Ja z zasady nie przepadam za prostymi romansidłami - więc nawet jeśli są autorstwa Szekspira, wywołują u mnie tylko zgrzyt zębów i irytację...

Ten utwór za bardzo tchnął mi brazylijskim serialem, żeby się mógł spodobać...

Dwie zakochane pary, w których uczucie rozkwita na pstryknięcie palcem, jak za pomocą magicznej różdżki (ok, miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa, ale ta przedstawiona przez Szekspira, tchnie zwykłym absurdem). Nienawiść jednego brata do drugiego (o jej powodzie czytelnik może jedynie...