"Na skałach Calvados",to powieść niezmiernie interesująca. Choć artystycznie nie jest to najwybitniejsze dzieło, to problematyka utworu jest absorbująca i ciekawa. Dziwi mnie natłok negatywnych opinii - zwłaszcza polonistów! Książkę czyta się jednym tchem, a Ci, którzy uważają tę książkę za nudną, przeciętną są w wielkim błędzie. Świadczy to o braku czytelniczego zaangażowania i nieoczytania, albowiem mamy tu wiele odniesień do utworów Zoli (choćby postać starej przekupy jak w "Brzuchu Paryża), a przede wszystkim do "Pani Bovary" Flauberta.

Sygietyński był wielbicielem autora "Szkoły uczuć" i nie jest to tajemnicą. Nawiązania do "Pani Bovary" są oczywiste. Mamy okazję obcować nie tylko z naturalizmem w polskim wydaniu, ale ze szczególną odmianą bowaryzmu: bowaryzmu uwikłanego naturalistycznie. Typowo naturalistyczne ujęcie miłości: zamiast wyższych uczuć, kochankami kieruje instynkt (biologiczny, pierwotny). Gabriel i Berta byli sobą zafascynowani jedynie pod względem erotycznym. Utwór jest również ciekawym obrazem demonicznej, destrukcyjnej funkcji pieniądza (Gabriel Orange popada w obłęd na tym punkcie). Nie mamy do czynienia z wielkimi, wspaniałymi bohaterami. Główni bohaterowie funkcjonują w kategoriach inności. Obserwujemy jak Berta zmienia się, uwstecznia pod wpływem środowiska. Jej romantyczne usposobienie popycha ją do zdrady. Wszystko kończy się okrutnym samosądem (wszak druga część powieści to ciekawa realizacja trójkąta małżeńskiego). Jest tutaj o wiele więcej takich smaczków, które zachwycą wprawnego czytelnika. Ja gorąco polecam!

"Na skałach Calvados",to powieść niezmiernie interesująca. Choć artystycznie nie jest to najwybitniejsze dzieło, to problematyka utworu jest absorbująca i ciekawa. Dziwi mnie natłok negatywnych opinii - zwłaszcza polonistów! Książkę czyta się jednym tchem, a Ci, którzy uważają tę książkę za nudną, przeciętną są w wielkim błędzie. Świadczy to o braku czytelniczego...