Bardzo mnie zdenerwowała - również
dlatego, że mam zasadę konczenia rozpoczętych książek, i całego niestety "przeproś" przeczytałem. Po kolei:
- przejmujaca niemoc cechując głównych bohaterów, fabułę, miejsca i zdarzenia, niemoc która przejawia się w godzinach dlugich jak ból zęba
niepotrzebnych scen, enigmatycznych dialogów, postaci które pojawiają się i znikają bez najmniejszego śladu sensu
- setki tajemnic i sekretow z którymi autor dowcipnie zostawia na samym końcu czytelnika (sznyt mojego drugiego "ulubieńca" Murakamiego)
- styl monologów wewnętrznych Pawła (jednego z bohaterów) mozna okreslić jedynie jako "przejmująco zły" : tak pełnego patosu,
pretensjonalności, emocjonalnego eksibicjonizmu nie czytałem nigdy i mam nadzieję że już nie przeczytam, w książce zresztą po kilku
bolesnych razach nauczyłem się przerzucac te strony, bez zadnego ubytku dla fabuły (a przypuszczalnie z dużą dla niej korzyścią)
- pierwszy raz czytałem książkę z której można w kązdym miejscu wyrwać 30 stron bez obawy ze tracimy jakieś istotne wydarzenie
- nie wiem po co w fabule autor uznał za stosowne umieścić elementy gier fabularnych RPG, kiedy widac dobitnie, ze zna je tylko ze słyszenia, w ząb nie rozumiejąc o co w nich chodzi ani nie znając ich mechaniki
- jest różnica pomiędzy inspiracją a plagiatem i na miejscu Murakamiego, biorąc ta książke do reki razem z "Hard boiled water and the end of the world" mógłbym się poczuc trochę urażony, tym bardziej ze nie jest wymieniony nigdzie w stopce
- i tak dalej, i tak dalej, setki bezsensów, mnożonych z wysiłkiem tajmenic za którymi nie stoi gram jakiegoś większego sensu, postaci
które sa bo są i nic z nich nie wynika (po co gadający szczur?! po co?!)
....mozna by się pastwić jeszcze długo. Tak przy okazji, Panie Aleksandrze, niedźwiedzie jak najbardziej chodzą po drzewach.

Bardzo mnie zdenerwowała - również
dlatego, że mam zasadę konczenia rozpoczętych książek, i całego niestety "przeproś" przeczytałem. Po kolei:
- przejmujaca niemoc cechując głównych bohaterów, fabułę, miejsca i zdarzenia, niemoc która przejawia się w godzinach dlugich jak ból zęba
niepotrzebnych scen, enigmatycznych dialogów, postaci które pojawiają się i znikają bez...