,,Inny świat” to wspomnienia Gustawa Herlinga – Grudzińskiego z sowieckiego łagru w Jarcewie, gdzie trafił po zatrzymaniu na granicy polsko – litewskiej. Przebywał tam dwa lata, a następnie ruszył do Afryki z armią Andersa. ,,Inny świat” przez długi czas nie był wydawany ani w Polsce ani w Rosji, a nawet na Zachodzie spotkał się z umiarkowanym przyjęciem, gdyż uważano, że Polak nie potrafi obiektywnie pisać o ZSRR i komunizmie. Książka Grudzińskiego zyskała powodzenia dopiero po wydaniu innej powieści o życiu w łagrze - ,,Archipelag Gułag” Aleksandra Sołżenicyna.

Trudno mi było nie porównywać ,,Innego świata” do przeczytanych przeze mnie wcześniej opowiadań Tadeusza Borowskiego. Obaj autorzy opisali obozy – Borowski niemiecki obóz koncentracyjny, a Grudziński sowiecki obóz pracy. Porównując oba dzieła, zauważamy, że oba systemy(nazizm i komunizm) stworzyły miejsca upadlające człowieka i zmuszające go do wyrzeczenia się swojego człowieczeństwa. W Jarcewie człowiek jest poniżany i uważany za gorszy gatunek z powodu narodowości, a uprzywilejowaną grupą są więźniowe polityczny – urkowie. System, który miał wynagrodzić ludziom lata carskiego despotyzmu i zaprowadzić powszechną równość, w rezultacie skazał ich na jeszcze gorszy los. W łagrze nie ma miejsca na ludzkie uczucia, czego doskonałym przykładem jest Kowal, który pozwala na gwałt na swojej ukochanej Marusi. Jednak, w przeciwieństwie do opowiadań Borowskiego, Grudziński nie tworzy aż tak zdehumanizowanej wizji. Pisze o okrucieństwie, głodzie, śmierci, ale też o rodzących się przyjaźniach, lojalności i próbie zachowania godności w nieludzkich warunkach.

Brak stylu behawioralnego i połączenie refleksji z brutalnością życia na Syberii sprawia, że książkę, mimo trudnego i bolesnego tematu, czyta się dobrze. Podczas lektury dobrze czuć rozdarcie narratora między koniecznością przystosowania się do życia w łagrze a chęcią zachowania samego siebie. To także bardzo dokładny zapis życia w obozie sowieckim z jego podziałami i zwyczajami. Grudziński zwraca też uwagę, że najliczniejszą grupę w obozach sowieckich stanowili Rosjanie, zarówno przeciwnicy komunizmu, jak i jego zwolennicy, którzy zostali zniszczeni przez własną ideę. Autor nie żywi nienawiści do Rosjan, z niektórymi udało mu się nawet zaprzyjaźnić, zauważa, że oni też są ofiarami. O braku uprzedzeń w stosunku do tego narodu świadczą liczne cytaty z powieści ,,Zapiski z martwego domu” Dostojewskiego, która również opowiada o życiu na Syberii.

,,Inny świat” to zdecydowanie bardzo wartościowa i warta przeczytania pozycja. Zwłaszcza, że wiele ofiar systemu stalinowskiego przez lata nie mogło mówić o tym, co ich spotkało. Warto o nich pamiętać.

,, (…) nie ma świecie cierpienia większego, niż doznawać szczęścia na oczach nieszczęśliwych, jeść w obecności głodnych.”

,,Inny świat” to wspomnienia Gustawa Herlinga – Grudzińskiego z sowieckiego łagru w Jarcewie, gdzie trafił po zatrzymaniu na granicy polsko – litewskiej. Przebywał tam dwa lata, a następnie ruszył do Afryki z armią Andersa. ,,Inny świat” przez długi czas nie był wydawany ani w Polsce ani w Rosji, a nawet na Zachodzie spotkał się z umiarkowanym przyjęciem, gdyż uważano, że...