Nie wiem, czy wypada się tym chwalić ale przczytałem dotąd dwie książki Chrobala. Pierwszą była 'Zbyt Głośna Samotność' która była tak przygnębiająca, że odsunęła mnie od dzielnego Czecha na długi czas. Nie była to zła książka, o nie, jedno dobre pióro łatwo rozpozna drugie. (jasne, mogę być skromny ale wolę być szczery ;)
Wiało od 'Samotności' taką beznadzieją, że bałem się, coby nie zarazić się depresją.
Od tamtego czasu obiecałem dać sobie porządnie w mordę jeżeli jeszcze raz po jego książki sięgnę. No cóż, stało się jak się stało ale nie będę przecież bił okularnika.
Z początku chciałem przeczytać tylko jedno zdanie i nieźle wpadłem, 'Lekcje tańca' składają się bowiem tylko z jednego zdania. Całkiem sprytnie, jak na Czecha.

Nim przystąpię do właściwej części recenzji muszę Was przestrzec: Nie czytajcie tej książki publicznie. Będziecie się histerycznie śmiali i postronni pomyślą sobie o Was jeszcze gorzej niż ja.
'Lekcje tańca dla starszych i zaawansowanych' są chyba najzabawniejszą książka jaką miałem dotąd w łapach, a trzymałem m.in. moją książeczkę oszczędnościową.
Za fabułę robi opowiastka jakiegoś podstarzałego wiejskiego przygłupa który próbuje bajerować niewinne panienki, tu o senniku coś pieprzy, tu o Austro-Węgrzech, tu o wojnie. To trochę strumień świadomości, ale nie w takim rwanym wydaniu jak u Faulkner'a czy Joyce'a, za 'Lekcjami' idzie nadążyć. Bochómił leci po tych tematach sprytnie je łącząc, jedna anegdota goni drugą. Wszystko to jest tak zabawne, że myślałem, że oto przyjdzie mi zdechnąć ze śmiechu.
Ale ale, to nie jest humor jak z American Pie! Ten wiejski głupek-narrator nie jest jednak taki głupi jakim się jawi być na pierwszy rzut oka. Jego historyjki są równie śmieszne, co ironiczne. Wyśmiewa w nich konwenanse, zakłamanie i pozoranctwo, czy to w sprawach kościelnych, państwowych czy prywatnych. Brawurowy tekst pełen zawoalowanych aluzji. Podejrzewam, że z Bochómila był nawet łebski facet.

Nie wiem, czy wypada się tym chwalić ale przczytałem dotąd dwie książki Chrobala. Pierwszą była 'Zbyt Głośna Samotność' która była tak przygnębiająca, że odsunęła mnie od dzielnego Czecha na długi czas. Nie była to zła książka, o nie, jedno dobre pióro łatwo rozpozna drugie. (jasne, mogę być skromny ale wolę być szczery ;)
Wiało od 'Samotności' taką beznadzieją, że bałem...