Autora w tej tematyce cenię za obiektywizm. Ta książka też się wpisuje w tą ocenę jego twórczości. Autor piętnuje działania UPA i OUN-B (Parośle, Wola Ostrowiecka, Lipniki i wiele wiele więcej miejsc kaźni) z głównymi architektami tej rzezi tj. Kołodzinskim, Banderą, Kłymem-Sawurem, czy Tarasem Czuprynką. Podkreśla ogrom ofiar (ok. 100.000 zabitych plus ok. 300.000 uciekało przed rzezią z ziem ogarniętych ukraińską pożągą). Pokazuje że działania te były zaplanowane i kierowane przez UPA i OUN, a chłopów niekiedy siłą w to wciągano. Autor podkreśla jednak, że brało w nich udział mniej niż 1% Ukraińców (35.000-45.000 z 5.000.000). Nie ucieka też przed negatywną oceną działań odwetowych i innymi ciemnymi kartami w historii polskiej partyzantki AK i NSZ (Wołyniaka, Szarego czy też Burego), w których zginęło 2.000 cywili, a symbolem stały się wsie takie jak Sahryń, Pawłokoma czy Wierzchowiny. W tej książce Autor wskazuje powiązania UPA/OUN-B z Ustaszami, którzy podbny terror rozpętali wobec Serbów zabijając ok 300.000 osób w Jugosławii. Książkę kończą rozdziały opisujące obecne relacje polsko-ukraińskie i narrację historyków jednej i drugiej strony. Autor próbuje też nakreślić scenariusz, który położyłby kres istniejącemu patowi, gdzie UPA to bohaterowie na Ukrainie, a zbrodniarze w Polsce.

Autora w tej tematyce cenię za obiektywizm. Ta książka też się wpisuje w tą ocenę jego twórczości. Autor piętnuje działania UPA i OUN-B (Parośle, Wola Ostrowiecka, Lipniki i wiele wiele więcej miejsc kaźni) z głównymi architektami tej rzezi tj. Kołodzinskim, Banderą, Kłymem-Sawurem, czy Tarasem Czuprynką. Podkreśla ogrom ofiar (ok. 100.000 zabitych plus ok. 300.000 uciekało...