Kolejna świetna rzecz od twórcy ,,Łaumy''. Nie porzuca własnego stylu. Pozostaje przy słowiańskich legendach, opuszczając miasta, by rzucić bohaterów na odludzie, gdzie wiodą magiczne życie - z dala od zgiełku i ścisku. Jakby kontynuacja przygód duchów i bożków z jaćwieskich wierzeń. Leszy wraca ze ,,snu''. Po długiej nieobecności zauważa, że lasy zostały przecięte przez drogi, a pola przemielono w działki uprawne. Lekko otumaniony zmianami postanawia odwiedzić tytułowe Kościsko, aby sprawdzić, jak się miewa miasteczko zbudowane na jego modłę. Tymczasem z aglomeracji miejskiej do maleńkiej społeczności dociera ojciec z synem, gdzie urzęduje bibliotekarz w masce, cicha dziewczynka, która ponoć się nie odzywa i jest wariatką, stara baba zjadły zęby na grzybowej, a w nocy grasuje złodziej na cmentarzu (swoją drogą jedna z zabawniejszych scen z udziałem ducha).

Autor rozszerzył to, co znaliśmy w ,,Łaumie''. Mamy więcej postaci, szerszy kontekst społeczny, bo najwidoczniej dawne mity przestały wywierać wpływ na gigantyczne zabudowania, dlatego mistyczne istoty zamieszkały wioskę. I jakaż była moja uciecha, gdy zobaczyłem Dorotkę - tę sympatyczną dziewuszkę z Warszawy, która z miejsca skradła moje serca i pozostała jedną z ulubionych postaci dziecięcych. Szkoda, że zjawia się na krótko, ale dziękuję autorowi, że choć na chwilę mogłem ją ujrzeć oraz posłuchać, co ma do powiedzenia. Niemal spotkanie po latach! Można żałować, że twórca nieco zrezygnował z dorosłych motywów - mam wrażenie, że fabuła stała się bardziej dla dzieci. Nadal nie brakuje zjaw oraz mrocznych sił i gdyby nie wątki około Teslowe - starszy czytelnik miałby mniejsze pole do manewru, żeby docenić kunszt pisarski. Nawiązania do malarstwa - delikatne, nie rzucające się w oczy. Nawet drobne narzekania nie wystarczą, żeby wam tego nie polecić, bo takiej atmosfery nie ma w żadnym innym komiksie ostatnich lat. Dużo fantazji i polotu, z odcieniami humoru sprawia, że lektura sprawdzi się na senne wieczory.

Kolejna świetna rzecz od twórcy ,,Łaumy''. Nie porzuca własnego stylu. Pozostaje przy słowiańskich legendach, opuszczając miasta, by rzucić bohaterów na odludzie, gdzie wiodą magiczne życie - z dala od zgiełku i ścisku. Jakby kontynuacja przygód duchów i bożków z jaćwieskich wierzeń. Leszy wraca ze ,,snu''. Po długiej nieobecności zauważa, że lasy zostały przecięte przez...