Gdy tylko zobaczyłem, że u nas ma się ukazać Głowa pełna Duchów chciałem przeczytać zaintrygowany opisem z tyłu książki. Moja chęć zapoznania się z tą książką pogłębiła się po przeczytaniu opinii od znajomych, które były bardzo pozytywne. Zawsze przy nowym pisarzu i do tego z gatunku horroru podchodzę z rezerwą do niego, bo można zawieść się, ale tym razem jestem zadowolony z książki. Miałem wobec niej wyższe oczekiwania przyznaje, lecz nie zawiodłem się na niej.
Rodzinne życie Barretów mieszkających na przedmieściach Nowej Anglii zostaje raptownie zakłócone przez zdradzającej pierwsze symptomy schizofrenii Marjorie. Nie mogący sobie poradzić z nią lekarze i rodzinna, która obserwuje jej popadanie w obłęd. Ich życie pomału zamienia się w piekło, ale przypadkowo poproszony o pomoc miejscowy ksiądz postanawia przeprowadzić egzorcyzm. Rodzinna zostaje nakłoniona do wystąpienia w reality show. Wiele lat później Merry będąca wówczas ośmioletnią siostrą Marjorie opowiada o wszystkim, co przywołuje wiele wspomnień i odsłania tragedie sprzed lat.

W pierwszych rozdziałach autor pomału konstruuje akcje i stawia nacisk na przedstawienie rodzinny Barretów, ich problemów i toczącego się życia. Kreśli obraz zwykłego domu, gdzie ojciec po zwolnieniu szuka pracy, relacje dziewczynek bywają różne i matki próbującej przetrwać wraz z pozostałymi trudny okres jaki nastąpił. W normalne życie jakie prowadzą pomału wkrada się coś niesamowitego, przerażającego i trudnego do wytłumaczenia. Czternastoletnia Marjorie dotychczas normalna dziewczyna zaczyna zdradzać objawy schizofrenii w stopniu takim, że lekarze pozostają bezradni. Rodzinna jest świadkiem dziwnych zdarzeń, które zamieniają normalne życie w pełne przerażenia piekło. Pierwsza część książki buduje klimat grozy w znakomity sposób od pierwszej strony i trzyma w napięciu aż po zaskakujące jak dla mnie i nie ukrywam przerażające wydarzenie zamykające tą część historii. Nawet dotychczas przypomina mi się ta scena, która może wywołać dreszcze podczas czytania. Niesamowite jest to, że autor umiał wzbudzić skrajne emocje podczas czytania i zakończyć pierwszą część książki z przytupem. Podobało mi się bardzo takie rozwiązanie wzbudzające chęć poznania reszty opowieści. Jeżeli chodzi o drugą część to sięga w niej po motywy reality show co może początkowo nie zrobiło na mnie większego wrażenia, ale znów ukazał się dryg autora do tworzenia historii, które mogą przerażać. Przedstawienie różnych niesamowitych zdarzeń występujących w domu Barretów wypada z wspaniale i trzeba przyznać, że jest to silny atut tej części historii. Obserwujemy jakby z widzami kolejne zdarzenia występujące w domu, kładzie się na życiu mieszkańców pasmem udręki, pozbawiające ich sił i doprowadzając do ostateczności. Przyznaje, że nawet tym razem autor potrafił przykuć uwagę i trzymać przez cały czas w napięciu. W trzeciej części kończącej książkę mamy możliwość poznania prawdy, ale czy na pewno jest tak jak nam się wydaje. Sama historia nie udziela konkretnej odpowiedzi co się naprawdę wydarzyło i moim zdaniem tylko czytelnik może sobie na wszystkie pytania odpowiedzieć po lekturze.
Postacie wykreowane na potrzeby książki wypadają wspaniale i trzeba przyznać, że autorowi udała się trudna sztuka kreacji pod względem psychologicznych i zachowań, które nie irytują. Najbardziej wpadające w pamięć są siostry Marjorie i Merry. Sugestywnie i realistycznie ukazane, barwne, ciekawe i zarazem intrygujące postacie. Siłą historii moim zdaniem są własnie występujące osoby osoby dramatu jaki się rozegrał w zwyczajnym na pozór domu. Ukazane relacje pomiędzy bohaterami odnoszące się do zaistniałej sytuacji i dziwnego zachowania Marjorie wywołując dreszczyk niepokoju. Wszystko dopełnia żywe dialogi pomiędzy postaciami, które wypadły nad wyraz świetnie. Dlatego nie mógłbym się doczepić do czegoś nawet gdybym chciał.

Książka posiada wartką akcję, która toczy się do przodu przez cały czas. Wydarzenia postępują po sobie w zastraszającym tempie i na pewno nudzić się nie można. Sama historia staje się intrygująca w miarę jak się rozwija sytuacja w książce. Wciąga i sprawia, że nie mogłem się oderwać. Sięga po motywy rodem z historii o opętaniu, a z drugiej strony nie waha się rzucić aluzji, że może chodzi o chorobę psychiczną lub jeszcze coś innego. Tego nie mamy wprost powiedziane i każdy czytający musi sam sobie odpowiedzieć na to zasadnicze pytanie po przeczytaniu książki. Znajdziemy liczne nawiązania do popularnych autorów horrorów, filmów i w ogóle klasyki grozy. Zawsze uwielbiam takie smaczki wyłapywać jeżeli jest taka możliwość, bo sprawia mi to dużo radości podczas czytania. Zwracam na to uwagę. podczas lektury. Sam klimat tutaj stworzony gęstnieje z każdą chwilą, staje się mroczny, gdy zagłębiamy się w historie. Miałem wrażenie, że bliżej mu do takiego znanego z klasycznego obrazu grozy, gdzie liczy się umiejętne budowanie i stopniowanie napięcia przez cały czas. W tym przypadku się udaje wspaniale i książka, dzięki temu wciąga oraz trzyma w napięciu. Głowa pełna Duchów została napisana sugestywnie, realistycznie i przystępnym językiem. Trochę nie sztampowa fabuła, bo opowieść została poprzetykana wpisami z blogu, które dopełniają historią opowiedzianą przez siostrę Merry. Dla mnie taki zabieg w tym przypadku mogę uznać za plus, bo wnosi sporo do samej opowieści. Jeżeli miałbym się przyczepić to do samego początku jako zawiązanie opowieści wypada nieźle, ale bez szaleństw i oczywiście do samego początku drugiej części książki o czym wspominałem wcześniej.
Pod koniec Głowy pełnej Duchów miałem pewne skojarzenia z innym dziełem z klasyki grozy. Chodzi oczywiście o Nawiedzonego Shirley Jackson, gdzie wyjaśnienie wszystkiego co się tam dzieje pozostaje w domysłach. Nie ma konkretnego wskazania, przesłanek, że za wszystkim stoją siły nadprzyrodzone. Kto jest za wszystko odpowiedzialny pozostaje nie odkryte. Czemu wspominam o niej. Podczas czytania nasunęła mi się na myśl ze względu na podobne wykorzystanie tutaj niedopowiedzenia w historii. Autor prowadzi grę z czytelnikiem i manipuluje nim w niezwykle udany sposób. Nie wiadomo czy dana osoba rzeczywiście za wszystko odpowiada, a może jest ofiarą lub istnieje inne możliwość. Sięgając po motywy opętania, choroby psychicznej i łącząc ze zwyczajnym zachowaniem postaci kreuje przerażający obraz wzbudzający emocje. Plastyczny, barwny, mroczny, a zarazem intrygujący. Jest to zaproszenie czytelnika do zabawy w odgadywanie i stawianie na jakąś opcje i muszę przyznać, że często zostałem zaskoczony i pola do interpretacji toczących się wydarzeń były bardzo szerokie. Nie wszystko jest jasne i dopiero po przeczytaniu można podjąć próbę wyjaśnienia tego co się stało z finału pełnego niedopowiedzenia. Dla mnie ze względu na taką możliwość powieść zyskuje wiele.
Miałem spore oczekiwania wobec niej i nie zawiodłem się. Dostałem taką powieść, która sprawiła, że wsiąknąłem w historie aż nie mogłem się oderwać od niej. Mroczną, pełną niedopowiedzeń, z ciekawymi bohaterami i intrygującą. Chętnie zaznajomię się z innymi książkami autora jeśli ukażą się po polsku. Nie ukrywam, że jestem bardzo zadowolony z przeczytania, bo dostałem to na co liczyłem. Wciągająca lektura, przy której miło spędziłem czas.
Książka to nie tylko horror, ale również dramat rodzinny i przerażający obraz Barretów stykających się z czymś niezwykłym i zarazem grożnym. Wychodzą skrywane dawne sekrety i pogrzebane tajemnice sprzed lat. Nad tym wszystkim unosi się coś niesamowitego i mrocznego, wywołującego dreszcz emocji i zarazem przerażającego. Dla miłośników horroru lub mrocznego thrillera warta przeczytania.
Polecam wszystkim gorąco.

Gdy tylko zobaczyłem, że u nas ma się ukazać Głowa pełna Duchów chciałem przeczytać zaintrygowany opisem z tyłu książki. Moja chęć zapoznania się z tą książką pogłębiła się po przeczytaniu opinii od znajomych, które były bardzo pozytywne. Zawsze przy nowym pisarzu i do tego z gatunku horroru podchodzę z rezerwą do niego, bo można zawieść się, ale tym razem jestem...