Grange nie bez powodu jest nazywany francuskim Thomasem Harrisem, a to ze względu na mroczne, w większości trzymające w napięciu thrillery oraz podobnie jak u autora "Milczenia owiec" wiarygodne psychologicznie i budzące niepokój oraz ciekawość portrety psychopatów, których opisuje. Zresztą u Grange'a, jak to jest widoczne choćby w "Lontano" każdy z bohaterów kryje w sobie jakąś tajemnicę i bagaż doświadczeń, z którymi nie zawsze umie sobie poradzić. "Lontano" nie jest może najlepszą książką autora, widać albo zmęczenie albo pójście na łatwiznę w przypadku tworzenia postaci seryjnego mordercy, którego schemat przenosi żywcem z co najmniej dwóch swoich wcześniejszych powieści, w dodatku sporo tu niepotrzebnych dłużyzn, bez których akcja byłaby znacznie szybsza i ciekawsza. Jest jednak coś nowego w twórczości Grange'a i chyba tym razem bardziej niż na wątek z psychopatą postawił właśnie na to, czyli na ukazanie historii ojca i syna, mężczyzn rodem z policji, skomplikowanych, niejednoznacznych. Ten wątek to nowość w twórczości Grange'a, troszkę pobrzmiewają w nim echa relacji bohaterów najbardziej znanej z jego książek, "Purpurowych rzek", a czy do końca udał się ten wątek, trudno powiedzieć, ponieważ to dopiero część historii i jeszcze z pewnością wiele się zdarzy w kolejnej części.

Grange nie bez powodu jest nazywany francuskim Thomasem Harrisem, a to ze względu na mroczne, w większości trzymające w napięciu thrillery oraz podobnie jak u autora "Milczenia owiec" wiarygodne psychologicznie i budzące niepokój oraz ciekawość portrety psychopatów, których opisuje. Zresztą u Grange'a, jak to jest widoczne choćby w "Lontano" każdy z bohaterów kryje w sobie...