"Dzień świąteczny na strasznej prowincji, o której nikt nigdy nie słyszał na świecie. Gdzie minuty wloką się jak godziny, a godziny jak tygodnie. Gdzie kobieta rodzi się i żyje w tym samym kącie do śmierci, wydana przez rodziców wbrew swojej woli za sąsiada. A zanim umrze, marzy i śni o wielkich uczuciach, które jej podsuwają raz na miesiąc przywożone czasopisma z dalekiej Warszawy, albo raz na rok przychodzące książki z Francji, która nie wiadomo, czy naprawdę istnieje. Suma niedzielna w kościele parafialnym, huczne imieniny od czasu do czasu, nieśmiały flirt na odległość z kimś, kto przypadkiem przejeżdża przez te strony, ciężka choroba w końcu zimy i modlitwa za ojczyznę, i wspomnienie tych powstań, co ciągle jeszcze żyją, choć dawno umarły. Ubóstwo banału i banał ubóstwa. Cieniutkie ściegi istnienia jak wyblakły obraz święty ze śladami po nieśmiertelnych muchach".

Czuję wielką niestosowność pisząc o tej książce w środku dnia, jasnego dnia, z topiącym się śniegiem za oknem, na środku jakiejś obcej, zimnej, wilgotnej wyspy. Może powinnam się znaleźć tam, w wileńskim zacienionym lesie pełnym mgły i letniej gorączki, blisko pól na których odbywają się żniwa, gdzie czuć zapach siana, zboża i swojskości.
Tymczasem jestem tutaj, a Bohiń spływa mi lepkim potem po duszy. Jest jak mały kamyk w bucie. Uwiera, nie daje spokoju, nie pozwala rozpędzić się i biec dalej, nakazuje stać i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Co ja mam zrobić? Jak mam przejść nad tym, co przeczytałam, do porządku dziennego?
Jak mam zapomnieć o tej gwałtownej jak burza, dusznej jak chwile przed burzą, przemijającej jak błysk, jak grzmot, miłości? Jak mam zapomnieć o Helenie Konwickiej i jak mam ją zostawić w tej książce samą, na krawędzi ostatniej strony, w gorączce, w poczuciu straty, zmęczoną życiem? Czy ja w ogóle powinnam ją tam zostawiać?

"Dzień świąteczny na strasznej prowincji, o której nikt nigdy nie słyszał na świecie. Gdzie minuty wloką się jak godziny, a godziny jak tygodnie. Gdzie kobieta rodzi się i żyje w tym samym kącie do śmierci, wydana przez rodziców wbrew swojej woli za sąsiada. A zanim umrze, marzy i śni o wielkich uczuciach, które jej podsuwają raz na miesiąc przywożone czasopisma z dalekiej...