Mówię od razu powinno być 7 gwiazdek ale jest 8 , ponieważ to Eric Clapton !, mój ulubiony gitarzysta i rockman. Na dowód tego mogę poświadczyć 5400 odtworzeń jego piosenek na last.fm na dzień 21.08.2018.
Dość już o mojej miłości do samego Claptona jak i jego muzyki. Jeśli macie do wyboru kupić książkę o Claptonie to bardziej polecam jednak jego autobiografię , lecz jeśli ją już posiadacie i wam się spodobała to polecam również tę pozycję dla usystematyzowania wiedzy o Legendzie gitary. Jak to normalna porządna biografia ( powtórzę się ,że jest to poziom niżej od biografii Normana , które są wyznacznikiem dla mnie ) opisuje dzieciństwo , trudne początki w angielskich klubach gdzie grało się za alkohol by tylko się nawalić. Autor opisuje również inspiracje i wzorce Erica , kontakty z ówczesnym światkiem muzycznym ( jak się okazało potem , innymi legendami w stylu Beatlesów , Hendrixa czy Stonesów) . Następnie mamy opisane kolejne poziomy kariery mistrza ( John Mayall , pierwszą supergrupę w historii Cream , i Derek and the Dominos-tak tak , z nimi nagrał Laylę ) . Sporo jest o kobietach , alkoholu , narkotykach , ekscesach , miłościach , trochę o gitarach , lecz mało zdecydowanie za mało o piosenkach moim zdaniem. Co ja będę dalej gadał. Musicie to przeczytać sami. ! Książkę polecam nawet czytelnikom , którzy nie pałają tak wielką miłością do boga gitary jak ja. Jednak autobiografia z 2007 jest wspanialsza i autor często się na nią powołuje.

Mówię od razu powinno być 7 gwiazdek ale jest 8 , ponieważ to Eric Clapton !, mój ulubiony gitarzysta i rockman. Na dowód tego mogę poświadczyć 5400 odtworzeń jego piosenek na last.fm na dzień 21.08.2018.
Dość już o mojej miłości do samego Claptona jak i jego muzyki. Jeśli macie do wyboru kupić książkę o Claptonie to bardziej polecam jednak jego autobiografię , lecz jeśli...

Bardzo przystępna biografia Erica Claptona, jednego z najbardziej wpływowych i największych gitarzystów. Bardzo przyjemnie się czyta, tym bardziej jak ktoś interesuje się muzyką. Opisane są różne anegdoty, przygody, a także te smutniejsze chwile, których niestety Claptonowi nie brakowało. Polecam!

Bardzo przystępna biografia Erica Claptona, jednego z najbardziej wpływowych i największych gitarzystów. Bardzo przyjemnie się czyta, tym bardziej jak ktoś interesuje się muzyką. Opisane są różne anegdoty, przygody, a także te smutniejsze chwile, których niestety Claptonowi nie brakowało. Polecam!

Już od dawna mówię ludziom, którzy chcą kupować mi prezenty, aby sprawiali mi książki. Sam również tak robię więc nabywając tę książkę dla brata, zrobiłem również prezent samemu sobie. Pozycja dość ważna dla mnie, gdyż jest o muzyku, który stał się jedną z najważniejszych postaci w muzyce bluesowej jak i rockowej.

Autor opisuje najważniejsze wydarzenia z życia Erica Claptona w sposób bardzo przystępny, mimo że jest w niej wiele nazwisk i nazw miejsc. Autor nie pozwala się zagubić czytelnikowi w tym natłoku informacji, co dla mnie jest ważne, czytając biografię. W dodatku, używa też wielu cytatów, umiejętnie wplecionych w ciąg wydarzeń. Autor czasami ocenia zachowanie Erica, ale robi to nienachalnie w sposób odpowiedni, argumentując niekiedy cytatem z autobiografii Claptona. Autor nie rozwodzi się bardzo nad wydarzeniami, podaje w konkretny sposób interesujące informacje, ale nie traktuje ich po macoszemu. Traktuje wszystkie wydarzenia i osoby po równo, nie wywyższa poszczególnych wątków.

Uważam, że książka jest godna uwagi. Pozycja również wspaniale ukazuje losy człowieka samotnego, zblazowanego, zepsutego, który w ostatecznym rozrachunku, odkupuje swoje winy. Myślę również, że ta książka jest dobra, bo samo życie Erica Claptona idealnie pasuje na scenariusz życia. W pewnym momencie poczułem do Niego odrazę, pomyślałem o nim jak o kompletnym dupku a jednak na końcu opowieści czułem ulgę, że muzyk w końcu odnalazł sens. Z jednej strony negatywnie odbieramy go jako człowieka, ale na końcu cieszymy się, że udało mu się w końcu stanąć na nogi.
Książka budzi emocje, co jest dla mnie szczególnie ważne.

Już od dawna mówię ludziom, którzy chcą kupować mi prezenty, aby sprawiali mi książki. Sam również tak robię więc nabywając tę książkę dla brata, zrobiłem również prezent samemu sobie. Pozycja dość ważna dla mnie, gdyż jest o muzyku, który stał się jedną z najważniejszych postaci w muzyce bluesowej jak i rockowej.

Autor opisuje najważniejsze wydarzenia z życia Erica...

Popełniłem poważny błąd zaczynając poznawać historię swojego idola od biografii, zamiast w pierwszej kolejności sięgnąć po autobiografię wydaną w 2007 roku.
Książka Paula Scotta obfituję w masę dat oraz nazwisk osób bliskich Claptonowi co w połączeniu z tragiczną historią Slowhanda stwarza wrażenie czytania zeznań sędziego śledczego, tropiącego czyjeś losy. Mało natomiast skupia się na najważniejszym- muzyce, którą tworzył i nadal tworzy Clapton. W kilku miejscach pojawiają się krótkie wzmianki co dało inspirację do napisania jakiegoś utworu, bądź o czym on opowiada, ale zdecydowanie brakuje tutaj głosu twórcy. Uważam, że pominięty również został warsztat Erica, czyli to jak zmieniało się brzmienie jego gitary w różnych okresach jego życia, jakiego sprzętu używał do nagrań a jakiego na koncertach. Reasumując- jeśli chcemy poznać chronologicznie przedstawione losy Erica i nie przeszkadza nam encyklopedyczny styl pisania, to po książkę warto sięgnąć, jeśli szukamy głosu z głębi serca autora "Tears in heaven" to nie jest to trafiona pozycja.

Popełniłem poważny błąd zaczynając poznawać historię swojego idola od biografii, zamiast w pierwszej kolejności sięgnąć po autobiografię wydaną w 2007 roku.
Książka Paula Scotta obfituję w masę dat oraz nazwisk osób bliskich Claptonowi co w połączeniu z tragiczną historią Slowhanda stwarza wrażenie czytania zeznań sędziego śledczego, tropiącego czyjeś losy. Mało natomiast...

http://www.miastokultury.pl/niedopieszczenie-bog-gitary-eric-clapton-biografia-recenzja/

http://www.miastokultury.pl/niedopieszczenie-bog-gitary-eric-clapton-biografia-recenzja/

Świetna, wyczerpująca biografia Erica Claptona, co ciekawe, skupiona raczej na psychologicznych analizach jego wnętrza i życiowych perypetii.

Świetna, wyczerpująca biografia Erica Claptona, co ciekawe, skupiona raczej na psychologicznych analizach jego wnętrza i życiowych perypetii.

Biografia 'Bóg gitary...' to bez wątpienia książka godna uwagi. Autor poważnie podszedł do tematu: skrupulatnie opisał najważniejsze wydarzenia z życia gitarzysty, ubarwiając treść anegdotami jak też dyskretnie wplatanymi własnymi przemyśleniami co do zachowania bohatera. Na szczęście nie był w nich nachalny, dzięki czemu nie narzuca czytelnikowi z góry naszkicowanego obrazu bluesmana.
Krok po kroku prowadzi czytelnika przez wszystkie etapy życia Claptona nie pozwalając, by ten mógł się zgubić w gąszczu wydarzeń, nazwisk i nazw. Pomimo ogromu informacji ani razu nie było dane mi odczuć, że coś mi umknęło, nie musiałem wracać do danego fragmentu.

Bardzo umilającym lekturę a zarazem cennym zabiegiem z punktu widzenia odbioru Claptona jest to, iż Paul Scott nie marginalizował roli osób, które miały wpływ na bluesmana. Często poświęcał im wiele miejsca, począwszy od rodziny, na gitarzystach-idolach i kochankach kończąc. Czytając notki tych osób nie miałem wrażenia, że jestem zanudzany, wręcz przeciwnie: uzupełniało to obraz Claptona jako człowieka, ale też idola tłumów.

Co kilkanaście, kilkadziesiąt stron pojawiają się podpisane przez autora fotografie gitarzysty z różnych etapów jego życia, co jest dość niespotykanym zabiegiem w tego rodzaju wydaniach (zazwyczaj jest to kilka stron fotografii umieszczanych pod rząd). Szkoda tylko, że zdjęcia nie są kolorowe.

Co najważniejsze, treść nie zawiera błędów ortograficznych i stylistycznych, co w tego rodzaju książkach niestety nie jest rzadkością.
Do wydania jako takiego nie można się przyczepić: przejrzysta czcionka, elegancka obwoluta i końcowe wykonanie nie budzi zastrzeżeń, przynajmniej moich.

Autor z pewnością miał ułatwione zadanie, gdyż materiału o Claptonie na rynku jest mnóstwo. Nie dość wspomnieć o jego autobiografii, na którą Scott kilkakrotnie się powołuje i którą również kilka razy cytuje. Co mnie się podobało to to, że w swojej książce nie jest on ślepo zapatrzony w Anglika, nie traktuje go jak tytułowego 'boga'. Nie boi się spojrzeć na niego krytycznym okiem, napisać o nim kilku gorzkich słów. Stara się być rzetelny w swoim przekazie, za co kolejny plus.


Podsumowując, książka na pewno może się podobać. Polecam wszystkim: fanom Claptona, fanom bluesa, ale również tym, którzy Claptona nie znają. Tak jak ja, zanim sięgnąłem po tę książkę.

Biografia 'Bóg gitary...' to bez wątpienia książka godna uwagi. Autor poważnie podszedł do tematu: skrupulatnie opisał najważniejsze wydarzenia z życia gitarzysty, ubarwiając treść anegdotami jak też dyskretnie wplatanymi własnymi przemyśleniami co do zachowania bohatera. Na szczęście nie był w nich nachalny, dzięki czemu nie narzuca czytelnikowi z góry naszkicowanego...