Choć odeszłam od nauczania kościoła katolickiego już jakiś czas temu, ciągle jestem otwarta na poznawanie nowych punktów widzenia, z optymizmem więc zaczęłam lekturę tej książki poleconej mi przez znajomego.

No i klapa.

Uważam ks. Kaczkowskiego za wspaniałą, dobrą, współczującą duszę, która dobrowolnie stała się częścią systemu często zaprzeczającego podstawowym zasadom logiki, racjonalizmu i dobra. Wręcz czułam zażenowanie tego człowieka, gdy na bardzo istotne pytania w rodzaju dlaczego nie doczekamy się święceń kapłańskich kobiet, musiał odpowiadać idiotyzmami zaprzeczającymi wszelkiej przyzwoitości - "bo Tradycja". Na inne, równie interesujące pytanie - dlaczego jeden typ antykoncepcji jest dozwolony, a inny nie? - w ogóle nie jest w stanie udzielić odpowiedzi. Bo oczywiście logiczna odpowiedź nie istnieje.

Przykro było czytać listy ludzi głęboko religijnych, doprowadzonych do myśli samobójczych przez poczucie winy wywołane absurdalnymi zasadami, gdy jedyną odpowiedzią jaką mogli uzyskać było - modlić się. Bezsens ich właściwie samo nałożonego na siebie cierpienia głęboko mnie dotknął. Mam nadzieję, że rzeczywiście dzięki modlitwie dotrą do Prawdy i Szczęścia, niekoniecznie w ramach kościelnych nauk.

Samą książkę przeczytałam bardzo szybko, co w wypadku takiej pozycji niekoniecznie jest dobrym znakiem. Lakoniczne, wymijające, często wręcz głupie odpowiedzi były dla mnie stratą czasu. Nie otwarły mnie na nowy poziom duchowości, nie dały mi większego zrozumienia. Doceniam dobro i świadectwo życia ks. Kaczkowskiego, nie doceniam tej książki.

Choć odeszłam od nauczania kościoła katolickiego już jakiś czas temu, ciągle jestem otwarta na poznawanie nowych punktów widzenia, z optymizmem więc zaczęłam lekturę tej książki poleconej mi przez znajomego.

No i klapa.

Uważam ks. Kaczkowskiego za wspaniałą, dobrą, współczującą duszę, która dobrowolnie stała się częścią systemu często zaprzeczającego podstawowym zasadom...