Przez historię piłki nożnej przewinęły się tysiące klubów. Jedne osiągały mniej sukcesów, drugie więcej, jeszcze inne nie wygrywały w ogóle, a były też i taki, na które nikt nie potrafił znaleźć sposobu. Do tej ostatniej kategorii należy FC Barcelona ostatniego dziesięciolecia. Drużyna zbudowana przez Pepa Guardiolę swego czasu nie miała sobie równych i z łatwością gromił chociażby wielki Real Madryt. Katalończycy mieli oczywiście swoje problemy, ale wciąż prezentują niezwykle atrakcyjny i przede wszystkim skuteczny futbol. Jak do tego doszło?

Leszek Orłowski, znakomity komentator Primera Division, publicysta i wybitny znawca hiszpańskiej piłki, postanowił poszukać klucza, dzięki któremu Barcelona osiągała w ostatnich dziesięciu latach tak znakomite sukcesy. Ostatniego dnia sierpnia miała miejsce premiera książki "Barça. Złota dekada", do recenzji której wszystkich czytelników serdecznie zapraszam!

O formie słów kilka

Leszek Orłowski skupił się przede wszystkim na analizie procesów zachodzących w Barcelonie na przestrzeni ostatnich lat. Na jakiej podstawie byli wybierani kolejni menedżerowie, dlaczego niektórym nie udawało się osiągać korzystnych wyników, jaki wpływ na sukcesy Dumy Katalonii miała dyspozycji największych rywali, z Realem Madryt na czele oraz w jaki sposób Pep Guardiola zdołał stworzyć maszynkę do osiągania kolejnych zwycięstw i wygrywania trofeów. W książce "Barça. Złota dekada" znajdziemy odpowiedź na te i wiele innych nurtujących pytań. Nie znajdziemy w niej opisów poszczególnych spotkań, oczywiście z drobnymi wyjątkami. Książka jest podzielona na 10 rozdziałów (1 rozdział = 1 sezon), a każdy z nich na 10 mniejszych podrozdziałów. To sprawia, że książkę czyta się bardzo sprawnie.

Guardiola – właściwy człowiek na właściwym miejscu?

Wydawać by się mogło, że tak. Guardiola to człowiek wychowany na Camp Nou i doskonale znający wszystkie zasady panujące w klubie. Oprócz tego ma coś, co mają tylko nieliczni. Potrafi w niesamowity sposób zjednać sobie całe otoczenie, w tym rzecz jasna piłkarzy, i sprawić, żeby wszyscy robili dokładnie to, czego od nich oczekuje.

Guardiola nie był idealny i zdarzało mu się popełniać błędy i to wcale nie takie małe. Hiszpan nie miał nosa do transferów i większość kupionych przez niego zawodników nie spełniła pokładanych w nich oczekiwań. Mimo to Barcelona nie cierpiała na tym, gdyż Pep w znakomity sposób wprowadzał do swojego składu młodych wychowanków. Jego zespół tworzył harmonijną całość, której praktycznie żaden zespół nie był w stanie zakłócić. Wszystkie elementy funkcjonowały znakomicie, a piłkarze rozumieli się bez słów. To zasługa tylko jednego człowieka – Pepa Guardioli.

Hiszpan odniósł w Barcelonie znakomite sukcesy. Potwierdzają to liczby. Za czasów panowania Guardioli na Camp Nou, klub zdobył: 3 mistrzostwa Hiszpanii, 2 Puchary Króla, 3 Superpuchary Hiszpanii, 2 razy Ligi Mistrzów, 2 Superpuchary Europy i 2 Klubowe Mistrzostwa Świata. To wszystko w zaledwie cztery lata! Chyba żaden klub nie będzie w stanie dorównać takim osiągnięciom, jednak futbol lubi zaskakiwać więc niczego nie można przesądzać.

Życie przed Guardiolą

Wiele osób zarzuca Hiszpanowi, iż przejął Barcelonę w idealnym momencie. W szczytowym okresie swoich karier byli Andres Iniesta, Xavi, Puyol, a Leo Messi zaczynał czarować swoimi umiejętnościami. Jednak należy pamiętać, że nazwiska nie grają, a gra zespołu jest w znacznej mierze zależna od trenera. Poprzednikiem Guardiol był Frank Rijkaard i to on moim zdaniem stworzył podwaliny pod ostatnie sukces Barcelony. Holender przejął klub, który od sezonu 2000/01 do sezonu do 2002/03 nie wygrał żadnego trofeum i był uważany za wiecznego faworyta, który w kluczowym momencie nie radzi sobie z presją. Rijkaard tchnął w zespół nowego ducha i uświadomił piłkarzom ich wielkość.

Czasy po Guardioli

Futbolowi eksperci zastanawiali się, jak Barcelona poradzi sobie po odejściu Pepa Guardioli. Łatwo nie było. Stery na Camp Nou przejął Tito Vilanova, który został mianowany przez samego Guardiolę. Jednak Hiszpan nie mógł w pełni oddać się swojej misji, gdyż jednocześnie musiał toczyć zażartą wojnę z nowotworem, przez co często wyjeżdżał do Ameryki i zostawiał piłkarzy pod opieką swoich asystentów. Tito nie poradził sobie ze śmiertelnym przeciwnikiem i dzisiaj ogląda poczynania swojego klubu z góry.

Po Vilanovie na Camp Nou zawitał Gerardo Martino. Argentyńczyk miał być idealnym kandydatem na to stanowisko. Preferował taki sam styl, jaki prezentowała Barca i osiągał sukcesy w swoich dotychczasowych klubach. Niestety, Tata był zbyt wymagający dla swoich podwładnych, przez co ci nie potrafili znaleźć z nim wspólnego języka. Tym samym w sezonie 2013/14 Duma Katalonii musiała zadowolić się tylko Superpucharem Hiszpanii.

Od 2014 roku w Katalonii rządy sprawuje Luis Enrique. Wielu przypomina on Pepa Guardiolę. Enrique to wychowanek Barcelony, jej były znakomity piłkarz, a trenerskie szlify również zbierał na Camp Nou. Z zespołem rezerw radził sobie na tyle dobrze, że władze kluby zdecydowały się powierzyć mu rolę trenera pierwszej drużyny. Decyzja ta okazała się jak najbardziej trafiona, gdyż pod wodzą Luisa Enrique Barça znów osiąga wielki sukcesy, ze zwycięstwem Ligi Mistrzów na czele.

Co będzie dalej?

Tego nie da się przewidzieć, gdyż futbol jest bardzo nieprzewidywalny i lubi płatać figle, szczególnie tym największym. Jednak jedno jest pewne: jeśli Barcelona nie porzuci swojej tożsamości, będzie wierna swej historii i nie zboczy z dotychczasowego kursu, to będzie osiągała kolejne sukcesy. Nawet jeśli będą zmieniały się osoby na ławce trenerskiej, to Barça pozostanie sobą.

"Barça. Złota dekada" – czy warto przeczytać?

Odpowiedź na to pytanie z pewnością będzie twierdząca. Barcelona to klub, który ma tyle samo zwolenników, co przeciwników. To świadczy o tym, że ma ona wielu rywali, z którymi toczy boje o największe laury. Styl prezentowany przez Blaugranę nie jest uwielbiany przez wszystkich kibiców, jednak należy uczciwie przyznać, że jest on zabójczo skuteczny, o czym świadczą przede wszystkim wyniki.

Leszek Orłowski wykonał kawał dobrej roboty, biorąc pod swoje fachowe oko najlepszy klub piłkarski ostatnich lat. Z charakterystyczną sobie dociekliwością zebrał wiele ciekawy wypowiedzi i analiz innych ekspertów, które pomogą w jeszcze lepszy sposób zrozumieć to, co w ostatnich latach działo się na Camp Nou. Ponadto książka jest napisana bardzo przystępnym językiem, co sprawia, że kolejne strony pokonuje się z przyjemnością. "Barça. Złota dekada" to lektura obowiązkowa nie tylko dla fanów Barcelony, czy hiszpańskiego futbolu, ale dla wszystkich kochających wielką piłkę. Wielką, jak Barcelona ostatniej dekady...

Przez historię piłki nożnej przewinęły się tysiące klubów. Jedne osiągały mniej sukcesów, drugie więcej, jeszcze inne nie wygrywały w ogóle, a były też i taki, na które nikt nie potrafił znaleźć sposobu. Do tej ostatniej kategorii należy FC Barcelona ostatniego dziesięciolecia. Drużyna zbudowana przez Pepa Guardiolę swego czasu nie miała sobie równych i z łatwością gromił...