Zakopane w okresie międzywojennym jest miejscem nieobliczalnym, rządzącym się własnymi, niepojętymi dla ceprów (przybyszy z nizin) prawami. Ugrupowania polityczne dzielą się na zwolenników i przeciwników budowy kolejki na Kasprowy, najzagorzalszą sektą są brydżyści, a osobą najbardziej narażoną na lincz – nieszczęsny meteorolog, ciężko pokutujący za narowy górskiego klimatu. Jednym słowem: „jak [ktoś] przyjechał [do Zakopanego] ceprem, tak wyjedzie skończonym tumanem.”

Ironia, zdrowy krytycyzm i bezlitosny dowcip – tak najcelniej można zdefiniować styl felietonów Rafała Malczewskiego. Autor zgrabnie wbija szpile zarówno mieszkańcom Zakopanego, jak i przybywającym doń turystom, bezustannie doprowadzając czytelnika do nieco złośliwego chichotu. Jego ulubionym tematem jest chyba jednak samo miasto, ostoja amatorów wydzielanego przez nie „narkotycznego jadu”, narciarzy i innych przedstawicieli miejscowej „elity hysiów, co to przybywszy niegdyś na trzy godziny (…) osiedlili się (…) na wieczność”. Lojalnie ostrzegam z góry, że podobne ryzyko zagraża wszystkim, którzy nieopatrznie sięgną po niniejsze felietony. Kto raz zacznie czytać, na zawsze już przesiąknie zamiłowaniem do specyficznego klimatu książki...

Cała recenzja na moim blogu: http://lekturymolinki.blogspot.com/2019/10/od-cepra-do-wariata-felietony.html

Zakopane w okresie międzywojennym jest miejscem nieobliczalnym, rządzącym się własnymi, niepojętymi dla ceprów (przybyszy z nizin) prawami. Ugrupowania polityczne dzielą się na zwolenników i przeciwników budowy kolejki na Kasprowy, najzagorzalszą sektą są brydżyści, a osobą najbardziej narażoną na lincz – nieszczęsny meteorolog, ciężko pokutujący za narowy górskiego...

Po przeczytaniu nasuwają się pewne refleksje na temat różnic nie tylko między przedwojennym a dzisiejszym Zakopanem, ale także między II a III RP. W czasach opisywanych przez Malczewskiego potrafiliśmy promować swój kraj, być z niego dumni, pokazywać go w jak najlepszym świetle ku pożytkowi tak rodaków, jak i cudzoziemców, tłumnie przyjeżdżających do Polski i korzystających z dobrodziejstw takich miejsc jak Zakopane i niejednokrotnie z sentymentem tam wracających. Co zaś mamy dzisiaj? Mamy tylko pedagogikę wstydu, obciążanie Polaków za wyimaginowane przewiny, szerzenie niczym nieuzasadnionych narodowych kompleksów... idzie to w świat, a efekt jest widoczny. Do Polski cudzoziemcy ściągają tylko dla pięknych kobiet i niskich (jak dla nich) cen, co światlejszy zachwyci się naszym krajem i dojdzie do wniosku, że wszystko co o nim słyszał to bzdury. Felietony Malczewskiego aż nazbyt dobitnie pokazują jak diametralnie zmieniło się podejście Polaków do samych siebie. Widać to nie li tylko po wyłaniających się z tekstów przemyśleniach samego Malczewskiego, ale i opisanych przezeń postaci, jak i z samej towarzyszącej zakopiańskiemu międzywojniu aury. Mimo to autor dostrzega wiele niekorzystnych niuansów, które słusznie poddaje konstruktywnej krytyce, nierzadko zabarwionej humorem.

Po przeczytaniu nasuwają się pewne refleksje na temat różnic nie tylko między przedwojennym a dzisiejszym Zakopanem, ale także między II a III RP. W czasach opisywanych przez Malczewskiego potrafiliśmy promować swój kraj, być z niego dumni, pokazywać go w jak najlepszym świetle ku pożytkowi tak rodaków, jak i cudzoziemców, tłumnie przyjeżdżających do Polski i korzystających...

Nie udało mi przeczytać tej książki do końca co nieczęsto mi się zdarza. Kompletnie mnie nie wciągnęła.

Nie udało mi przeczytać tej książki do końca co nieczęsto mi się zdarza. Kompletnie mnie nie wciągnęła.

Powiem tak - lepiej poczytać felietony zakopiańskie Malczewskiego niż się do Zakopanego pofatygować osobiście. Ta niewielka książeczka dostarcza dużo więcej rozrywki a dobry humor zapewniony!

Powiem tak - lepiej poczytać felietony zakopiańskie Malczewskiego niż się do Zakopanego pofatygować osobiście. Ta niewielka książeczka dostarcza dużo więcej rozrywki a dobry humor zapewniony!