książka od pierwszych stron przypominała mi Lalkę - tylko bez męczących wątków sklepu, Wokulskiego itp. jest to historia o miłości, związkach, zdradach, rodzinie - porusza każdy aspekt życia, wszystko jest realistyczne, prawdziwe. Nałkowska poruszyła tematy ciągle aktualne, pięknie opisując uczucia i rozterki bohaterów, przedstawiając ich z każdej możliwej strony.

bohaterowie - cóż, to temat - rzeka. moralność głównego bohatera jest bardzo dyskusyjna, jest to anty-wzór, ale jednocześnie, oprócz złości, wzbudza smutek, że jak można...? oraz - jacy ludzie są pełni obłudy, jak łatwo stać się takim, jak ludzie, których się nienawidzi. kobiety w książce są bardzo dokładnie przedstawione. Elżbieta jawi się jako naiwna, wyrozumiała, kochająca żona. zdecydowanie wzbudza litość i złość. Justyna natomiast to kobieta tragiczna, od początku skazana na niepowodzenia. wszystkie są wykorzystywane przez jednego mężczyznę, żadna nie umie opuścić tego chorego trójkąciku. bo miłość, bo to, bo tamto.

wszystkich dotyczy kompleks boleborzański, wszyscy są hipokrytami, dążą do stania się ludźmi, których krytykowali i których losów nie chcieli powtórzyć. błędne koło dotyczy każdego, powoduje wiele złych decyzji i łez.

Nałkowska otwiera oczy, a jej zakończenie to symbol całkowitego upadku wartości. jedna z lepszych lektur, na pewno zapamiętam ją na długo. cieszę się, że w kanonie jest trochę książek o przekazie TAK uniwersalnym. ;)

książka od pierwszych stron przypominała mi Lalkę - tylko bez męczących wątków sklepu, Wokulskiego itp. jest to historia o miłości, związkach, zdradach, rodzinie - porusza każdy aspekt życia, wszystko jest realistyczne, prawdziwe. Nałkowska poruszyła tematy ciągle aktualne, pięknie opisując uczucia i rozterki bohaterów, przedstawiając ich z każdej możliwej...