Czy zastanawiałeś się, Czytelniku, na czym polega doskonałość życia i śmierci?
A jeśli polega ona na współzależności dwóch światów: świata rzeczywistego i świata serca?
Moglibyśmy w ten sposób założyć, że pierwszy z nich jest oddany życiu i chroni serce ponad wszystko, bo rezygnacja z niego miałaby śmiertelne skutki. Chroni, ale go nie karmi. I tutaj pojawia się miejsce dla drugiego świata. To właśnie on, oddany sercu, wszystko mu poświęca, aby w ostateczności złożyć z niego ofiarę, ponieważ serce jest wszystkim, co posiada, a więc jest także jedyną przepustką do nieśmiertelności. Dlatego tuczymy je jak zwierzę tylko po to, aby mogło się wykrwawić i uwolnić nas z przywiązania do ziemskich przyjemności. Trzeba by w tym miejscu zadać pytanie: co otrzymamy w zamian za nasze serce?
Są dwie drogi i obie są rozciągnięte do nieskończoności, ale tylko jedna z nich zaoferuje Ci wieczny spokój.
Czym nakarmisz serce, aby go nie zatruć; żeby nie stało się kluczem do nieurodzajnej ziemi, ale kluczem do Raju, o którym Pan Ci powiedział, że jest Jego ogrodem i nigdy nie przestanie Cię zadziwiać?
Jeżeli dostałeś imię, wybór należy do Ciebie.

ze wstępu, Arkadiusz Kwaczek