Nie czyta się tego źle, ale...
To całkiem nie ten styl, co u mistrza Hugo. Podobny, czasem nieźle podrabiany, ale jednak nie to. Może to wina/zasługa tłumacza. Może autora. Od kontynuacji oczekuje się jednak pewnego podobieństwa.
Czasy te same, epoka, lata, wydarzenia... ale klimat jakiś inny.
Nie porywa, nie zachwyca. A już na pewno nie początek.
Opisane losy Mariusza jako echo losów Valjeana... cóż, mi się wydały jedynie zapychaczem. Ot, autor wykorzystał, co już było i stworzył coś nowego na wzór starego, usilnie się tego starego trzymając.
Za to w ten sposób przedstawienie ciągłości losów Thenandiera/Jondrette'a mi się spodobał - autor pokazał, że ten nikczemnik znowu zmienił nazwisko i zachowywał się, jak dawniej.
Dalsze losy Javerta też nie są złe.
Właściwie książka składa się z wielu ładnie poprowadzonych wątków, nie zawsze kulawych odniesień do oryginału, jednak... czegoś mi w tym brak. Victor Hugo zdecydowanie lepiej ujął w swoich dziełach ducha epoki, choć Ceresa również się starał... to miejscami mnogość nazwisk rewolucjonistów i innych raczej przytłaczała, miast rozjaśniać obraz.

Nie czyta się tego źle, ale...
To całkiem nie ten styl, co u mistrza Hugo. Podobny, czasem nieźle podrabiany, ale jednak nie to. Może to wina/zasługa tłumacza. Może autora. Od kontynuacji oczekuje się jednak pewnego podobieństwa.
Czasy te same, epoka, lata, wydarzenia... ale klimat jakiś inny.
Nie porywa, nie zachwyca. A już na pewno nie początek.
Opisane losy Mariusza...